ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ Ἤ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ;

 

ΕΔΩ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ: https://soundcloud.com/r1rmrt4qbvg4

Ὁ τοῖς Χερουβὶμ ἐποχούμενος, καὶ ὑμνούμενος ὑπὸ τῶν Σεραφίμ, ἐπέβης ἐπὶ πώλου, Δαυϊτικῶς Ἀγαθέ, καὶ Παῖδές σε ἀνύμνουν θεοπρεπῶς, Ἰουδαῖοι ἐβλασφήμουν παρανόμως, τὸ ἀκάθεκτον τῶν ἐθνῶν, ἡ καθέδρα τοῦ πώλου προετύπου, ἐξ ἀπιστίας εἰς πίστιν μεταποιούμενον. Δόξα σοι Χριστέ, ὁ μόνος ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος.

Ἐσένα πού βαστάζουν τά Χερουβίμ καί ὑμνοῦν τά Σεραφίμ ἐκάθησες σέ νεαρό ζῶο ὅπως κάποτε ὁ βασιλιάς Δαυΐδ, καί ἐνῶ τά παιδιά σέ ὑμνοῦσαν ὅπως ἀρμόζει γιά τό Θεό, οἱ Ἰουδαῖοι σέ ὕβριζαν καί ἔτσι παρανομοῦσαν. Ἡ ράχη τοῦ νεαροῦ ζώου ὅπου ἐκάθησες προεικόνιζε τήν ἀσυγκράτητη διάθεση μέ τήν ὁποία θά πίστευαν σέ Ἐσένα τά εἰδωλολατρικά ἔθνη. Δόξα σέ Ἐσένα Χριστέ πού εἶσαι ὁ μόνος πού ἐλεεῖ καί ἀγαπᾶ τούς ἀνθρώπους.

Χίλια χρόνια περίπου πρίν τό Χριστό μας ἀγαπητοί μου, ὁ προφήτης καί βασιλιάς Δαυΐδ, εἰσέρχεται δοξασμένος στά Ἰεροσόλυμα. Νικητής καί τροπαιοῦχος ἀρχηγός τοῦ Ἰσραήλ. Μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἔχει καταφέρει νά νικήσει ὅλους τούς ἐχθρούς τοῦ λαοῦ του. Ἔχει ἐπανακτήσει τήν κιβωτό τῆς Διαθήκης ἀπό τά χέρια τους καί μέ λαμπρότητα τήν ἐπιστρέφει στήν πρωτεύουσα πλέον τοῦ κράτους του.

Πανηγύρι, ξεσηκωμός καί γιορτή.  Χιλιάδες λαοῦ ἔχουν ξεχυθεῖ στούς δρόμους καί ἔξω ἀπό τήν πόλη γιά νά ὑποδεχθοῦν τό μεγάλο βασιλιά καί ἀρχηγό τους. Ὁ ὁποίος μέ μεγαλόπρεπη καί λαμπρή πομπή, καθήμενος σέ νεαρό ζώο, παρελαύνει καί εἰσέρχεται στήν πόλη. Οἱ μουσικοί παιανίζουν ὕμνους καί σκοπούς πού ἀρμόζουν στήν περίπτωση καί ὁ λαός κρατώντας βάϊα ἐπευφημεῖ καί δοξάζει τό βασιλιά του...

...Χίλια χρόνια περίπου μετά ἀπό τότε, ἕνας ἄλλος Βασιλιάς εἰσέρχεται καί πάλι στά Ἰεροσόλυμα. Μόνο πού Αὐτός, εἶναι ἄλλου εἴδους βασιλιάς. Πολύ παράξενος. Εἶναι τόσο περίεργη ἡ παρουσία Του, πού γι αὐτό θά ἀναγκαστεῖ λίγες ἡμέρες μετά ὁ Πιλᾶτος νά τοῦ ἀπευθύνει τήν ἐρώτηση: «Οὐκοῦν βασιλεύς εἶ σύ;». «Λοιπόν, δέν εἶσαι βασιλιάς ἐσύ;». Γιά νά πάρει τήν ἀπάντηση: «σύ λέγεις ὅτι βασιλεύς εἰμί».  «Ἐσύ λές ὅτι εἶμαι βασιλιάς»...

Τό ἵδιο ἀκριβώς πίστευε καί ὁ λαός, ὁ ὄχλος πού ζητωκραύγαζε καί ἐπευφημοῦσε: «Ὠσαννά ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου!».  «Σωτηρία καί εὐλογία ἀπό τόν οὐρανό, εὐλογημένος αὐτός πού ἔρχεται στό ὄνομα τοῦ Θεοῦ!» Πίστευε ὅτι εἶναι ὁ ἀναμενόμενος σωτῆρας, ὁ πολυπόθητος βασιλιάς. Ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ θεοῦ ἀπό τή γενιά τοῦ Δαυΐδ. Πού ὅπως κάποτε ἐκείνος, θά ἀποκαταστήσει τό λαό του καί θά τόν ξανακάνει δυνατό καί κυρίαρχο.

Ὅμως ὁ Χριστός δέν εἶναι αὐτός πού περιμένουν. Δέν εἶναι ὁ βασιλιάς πού θέλουν. Γι αὐτό πέντε ἡμέρες μετά, αὐτοί οἱ ἵδιοι, ὁ ὄχλος, θά φωνάξουν δυνατά: «Ἄρον. Ἄρον. Σταύρωσον αὐτόν!». «Πάρτον. Πάρτον καί σταύρωσέ τον! Δέν μᾶς κάνει. Δέν τόν θέλουμε. Δέν εἶναι αὐτό πού περιμέναμε». Τό ξέρει αὐτό ὁ Χριστός. Γι αὐτό δέν ἀντιδρᾶ. Δέν συμμετέχει, ἀλλά οὔτε καί τούς ἀπαγορεύει. Τούς ἀφήνει νά κάνουν αὐτό πού θέλουν. Ἤσυχα καί ἀθόρυβα, θά περάσει ἀπό ἀνάμεσά τους καί θά μπεῖ στά Ἰεροσόλυμα γιά λίγο. Πρίν τό βράδυ θά βγεῖ καί πάλι ἐκτός καί θά διανυκτερεύσει στή Βηθανία.

Στή Βηθανία ὅπου ἦταν τό σπίτι τοῦ Λαζάρου τόν ὁποίο εἶχε ἀναστήσει λίγες ἡμέρες πρίν. Στή Βηθανία πού πραγματικά ὅπως ἀναφέρεται, ἦταν αὐτό πού λέει καί τό ὄνομά της· Σπίτι, δηλαδή τόπος τῆς φτώχιας. Ἄλλη μία ἔνδειξη ὅτι αὐτός ὁ βασιλιάς, ἦταν πραγματικά πολύ παράξενος. Βασιλιάς πού δεν ἦταν γιά τά παλάτια καί τά μεγάλα ἀρχοντικά. Ἐξωπραγματικός.

Καί ναί! Τελικά τέτοιος ἦταν! Ἐξωπραγματικός. Ἀπόκοσμος. Ἄλλου κόσμου κατάσταση. Ἑνός κόσμου πού ὅλοι τόν συζητᾶμε. Πολλοί τόν ἐπιθυμοῦμε. Ἀλλά λίγοι τόν βρίσκουμε καί τόν κατέχουμε. Ἑνός κόσμου ἀληθινοῦ. Ὄχι ὅτι αὐτός πού ζοῦμε εἶναι ψεύτικος. Ὁ Θεός τόν ἔπλασε καί εἶναι ἀληθινός. Ἡ ἀλήθεια του ὅμως, βρίσκει στόχο καί ἀντίκρυσμα ὅταν ἐνώνεται μέ τόν κόσμο ἀπό τόν ὁποίο ἔρχεται ὁ Χριστός.

Ἕνας κόσμος πού εἶναι ἡ Ἀλήθεια. Τό μέτρο της καί ἡ ἐπαλήθευσή της. Εἶναι αὐτός στόν ὁποίο ἐπαληθεύεται ὅ,τι καί ὅποιος διατίνεται ὅτι εἶναι ἀληθινό καί ἀλήθεια. Μιά ἐπαλήθευση πού θά συμβεῖ σέ ὅλους, ὅταν ἔλθει ἡ στιγμή νά συναντηθοῦμε μέ Αὐτήν, μέ τήν ἔξοδό μας ἀπό  τή ζωή. Τότε θά βρεθοῦμε πρόσωπο μέ πρόσωπο μέ τήν Ἀλήθεια καί αὐτοστιγμή θά κριθοῦμε. Τότε θά καταλάβουμε κι ἐμεῖς τί πραγματικά εἴμαστε. Θά κριθεῖ ἡ ἀλήθεια μας, αὐτό πού πραγματικά εἴμαστε, ἀπό τήν μία καί μόνη Ἀλήθεια.

Τήν ἀλήθεια τῆς ὁποίας βασιλιάς εἶναι ὁ Χριστός, ὅπως ὁ Ἴδιος πληροφορεῖ τόν Πιλᾶτο: «Ἐγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ. πᾶς ὁ ὢν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς». «Ἐγώ γεννήθηκα καί ἦλθα στόν κόσμο γιά νά διδάξω καί νά φανερώσω τήν ἀλήθεια καί ὅποιος εἶναι πραγματικά σέ αὐτή μέ ἀκούει καί μέ καταλαβαίνει». Αὐτός εἶναι ὁ τόπος ὅπου ἔχει τό θρόνο Του ὁ Χριστός. Ἡ Ἀλήθεια. Καί ὅπως ὁ Ἴδιος λέει, ὅποιος εἶναι πραγματικά σέ αὐτήν τόν ἀκούει καί Τόν καταλαβαίνει.

Θά πρέπει λοιπόν νά σκεφτοῦμε, νά προβληματιστοῦμε: «Ἄραγε ἐγώ, εἶμαι μέ τήν Ἀλήθεια; Τήν γνωρίζω; Εἶμαι σ’αὐτήν;». Δηλαδή στήν πραγματικότητα: «Ἄραγε ἔχω καταλάβει τό Χριστό; Τόν γνωρίζω; Εἶμαι μαζί Του; Τόν ἀκούω; Τόν καταλαβαίνω;  

Ἄν Τόν καταλαβαίνω τί ἔχω κάνει γι αὐτό; Ἐτοιμάστηκα γιά τή μεγάλη συνάντηση μαζί Του; Νήστεψα; Ἐξομολογήθηκα; Προσευχήθηκα; Τοῦ ζήτησα νά μέ βοηθήσει νά Τόν πιστέψω περισσότερο; Νά Τόν ἀγαπήσω περισσότερο; Νά Τόν γνωρίσω περισσότερο; Νά καταλάβω τί εἴδους βασιλιάς εἶναι;

Τοῦ  ζήτησα νά μέ βοηθήσει νά διορθώσω τά λάθη μου, τά πάθη μου; Τόν παρακάλεσα νά μέ βοηθήσει νά κάνω τόν καλό ἀγώνα, γιά νά σώσω τήν ψυχή μου; Τόν παρακάλεσα νά εὐλογήσει τή Σαρακοστή μου καί νά γίνει αὐτή αἰτία μιᾶς πνευματικῆς ἀναβάθμισης καί καλῆς φανέρωσής Του ἀπό ἐμένα στή ζωή αὐτή;».

Ἡ Μεγάλη Ἐβδομάδα ἔφθασε ἀγαπητοί μου καί γιά ἄλλη μία φορά Κυριακή τῶν Βαΐων θά ὑποδεχθοῦμε τό Χριστό. Ἄραγε εἴμαστε ἔτοιμοι γι αὐτό; Ξέρουμε πραγματικά τί εἶναι Αὐτός πού ἔρχεται; Ἔχουμε πάρει θέση κοντά Του ἤ ὡς σύγχρονος ὄχλος ζητωκραυγάζουμε καί ἐπευφημοῦμε καί τελικά μέσα στή φασαρία χάνουμε τήν Ἀλήθεια; Τό Χριστό;

Ὁ Ὁποίος περνᾶ μέσα  ἀπό τό πλῆθος καί φεύγει. Προσπερνᾶ τή φασαρία. Δέν μένει στό γλέντι, ἀλλά προσανατολίζεται καί εὐθυδρομεῖ πρός τή μεγάλη θυσία. Πρός τό Γολγοθᾶ. Ξέρει πώς εἶναι ἡ Ἀλήθεια ἡ ὅποία ὅπως πάντα σταυρώνεται! Γιατί οἱ ἄνθρωποι ἔχουν μάθει νά τήν σταυρώνουν ὅταν αὐτή τούς φανερώνει τό λάθος. Τούς βγάζει ἀπό τό ὄνειρο. Ἀπό τό παραμύθι στό ὁποίο ἀρέσκεται ὁ καθείς ἀπό ἐμᾶς νά βολεύται.

Ἄς σηκωθοῦμε ἀδελφοί καί ἔστω καί τώρα, λίγο πρίν τό τέλος, ἄς κάνουμε ὅ,τι δέν κάναμε καθ’ὅλη τή Σαρακοστή. Γιά νά συναντήσουμε πραγματικά τό Χριστό. Νά Τόν ὑποδεχθοῦμε καί νά Τόν κάνουμε πραγματικά Βασιλιά μας. Βασιλιά τῆς ζωῆς μας, πού θά εἶναι μία ζωή μέσα στήν Ἀλήθεια.

Καλή Μεγάλη Ἐβδομάδα ἀδελφοί μου. Καλή συνάντηση μέ τό Χριστό. Καλή ἀνάσταση μαζί Του!