Α΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ. ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΗΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.

 

ΕΔΩ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ: https://soundcloud.com/r1rmrt4qbvg4

Πρὸς τὸ πρωτότυπον φέρει, φησὶ Βασίλειος, τιμὴ ἡ τῆς εἰκόνος· διὰ τοῦτο ἐν σχέσει, τιμῶντες τὰς Εἰκόνας, Σωτῆρος  Χριστοῦ, τῶν Ἁγίων ἁπάντων τε, ἵνα αὐτῶν δεδραγμένοι, μήποτε νῦν, δυσσεβείᾳ ὑπαχθείημεν.

Ἡ τιμή στήν εἰκόνα εἶναι πρός αὐτό πού εἰκονίζει· καί μέ αὐτή τήν ἀντίληψη τιμοῦμε τίς εἰκόνες τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καί ὅλων τῶν Ἁγίων, ὥστε ἀπό αὐτούς συγκρατημένοι, μήν παρασυρθοῦμε σέ λάθος πίστη!!!  

Τήν πρώτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν ἀγαπητοί μου, ἡ ἁγία Ἐκκλησία μας προβάλει καί τιμᾶ τίς ἅγιες εἰκόνες. Τά ἱερά ἐκείνα ὑλικά στοιχεία τῆς πίστεώς της, διά τῶν ὁποίων ὑποστασιάζεται καί ἀποτυπώνεται ἡ ἱστορία καί ἡ ἀλήθεια αὐτῆς. Καί τό κάνει αὐτό γιατί ὅπως ἀνεφέρεται στό συναξάριο τοῦ Τριωδίου, στήν περίοδο τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ὁ ἀγώνας τοῦ πιστοῦ θά πρέπει νά γίνει μέ σωστό προσανατολισμό καί πατώντας γερά ἐπάνω στή σωστή πίστη.

Ἐδῶ φαίνεται καθαρά αὐτό πού ἔχουμε σημειώσει πολλές φορές. Ὅτι ἡ πίστη δέν φτάνει μόνο νά ὑπάρχει καί νά ἐνεργείται, ἀλλά νά εἶναι ὁπωσδήποτε σωτήρια!!! Νά εἶναι δηλαδή δρόμος πού ὁδηγεῖ σέ συνάντηση μέ τό Χριστό, διά τῆς ὁποίας ὁ ἄνθρωπος θά καταφέρει νά διαφυλάξει καί νά διασώσει τήν ὕπαρξή του. Νά τῆς δώσει  τήν κατά Θεό διάσταση καί κατάστασή της καί νά γίνει μέτοχος τῆς δόξας καί τῆς ἀφθαρσίας Του. Νά ἀποκτήσει τελικά θέση, ἐκεί πού εἶναι ὁ Θεός καί ἔτσι νά ὑπάρξει αἰώνια ἀναπαυμένη ὡς εἰκόνα Του!!!

Αὐτό πρέπει νά εἶναι ὁ σκοπός καί ἡ βαθύτερη ἐπιθυμία κάθε πιστοῦ. Αὐτό θά κινήσει καί τήν νηστεία καί ὅλον τόν πνευματικό ἀγώνα τῆς Σαρακοστῆς! Δηλαδή ἡ ἀντίληψη ὅτι ἡ πίστη δέν τελειώνει στήν ἀποδοχή μόνο τῆς ὕπαρξης τοῦ Θεοῦ. Οὔτε στήν ἀναγνώριση κάποιων ἐκδηλώσεων πού ἔχουν καθιερωθεῖ ἐξ αὐτοῦ καί τά ὁποία καλοῦμε θρησκευτικά καθήκοντα. Τά ὁποία κάποια στιγμή φτάνουμε σ’ἕνα σημείο νά τά κάνουμε ἀπλά σάν καθήκοντα, πού περισσότερο γίνονται ὡς θρησκευτικές ὑποχρεώσεις!!

Αὐτή ἡ ἀντίληψη καί κατανόηση τῆς πίστεως εἶναι ἡ λάθος πίστη καί φυσικά δέν εἶναι σωτήρια!!! Κάποτε μπορεῖ νά ὁδηγήσει σέ ἀδιαφορία καί σέ ἀκηδία, ὅπως λέγεται ἐκκλησιαστικά, τόν ἄνθρωπο. Πού τελικά φτάνει στό σημείο ἀκόμη καί νά σκέφτεται ἄν πρέπει καί πόσες φορές νά ἐκκλησιαστεῖ, νά προσευχηθεῖ, νά νηστέψει. Νά προβληματίζεται τουλάχιστον, ἄν ὄχι καί νά φοβᾶται νά κοινωνήσει, μή τυχόν καί κολήσει καμιά ἀσθένεια!! (κάτι πού σέ πολύ μεγάλο βαθμό ἔγινε τά δύο τελευταία χρόνια μέ τόν κορωνοϊό). Τό ὁποίο τελικά εἶναι ἄρνηση καί ἀμφισβήτηση τοῦ ἱδίου τοῦ Χριστοῦ!!!

Δηλαδή τῆς ἀλήθειας τῆς πίστεώς μας. Γιατί αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια της. Ὁ Χριστός. Ὁ Θεός μέ ἀνθρώπινη ὑπόσταση, πού ἦλθε στόν κόσμο γιά νά τόν ἀπαλλάξει ἀπό τήν πλάνη καί τή δυναστεία τοῦ πονηροῦ καί νά τόν σώσει. Αὐτή ἡ ἀλήθεια εἶναι πού ἀμφισβητήθηκε στήν μεγάλη περιπέτεια πού πέρασε ἡ πίστη,   τήν γνωστή εἰκονομαχία. Δηλαδή μία μάχη, ἕνα πόλεμο, πού ἔγινε μέ ἀφορμή τίς ὑπερβολές κάποιων πιστῶν ὡς πρός τήν τιμή τῶν εἰκόνων, τῶν λειψάνων καί ἄλλων ὑλικῶν στοιχείων τῆς πίστεώς μας.

Αὐτή ἦταν ἡ ἀφορμή. Ἡ αἰτία ἦταν ἄλλη. Τήν ὁποία ἴσως ἀκόμα καί στήν ἐποχή μας νά μήν ἀντιλαμβανόμαστε καί ἀναγνωρίζουμε. Ποιά ἦταν αὐτή; Ἡ ἀμφισβήτηση τῆς ἀλήθειας πού προαναφέραμε. Τῆς ἀρνήσεως τοῦ Χριστοῦ ὡς ἐνανθρωπήσας Θεός. Αὐτό εἶναι ἡ ἀλήθεια καί τό ἀτίμητο κόσμημα πού ἔχει στούς κόλπους της ἡ Ἐκκλησία μας! Ἡ πίστη μας! Ἡ ὕπαρξή της στόν κόσμο ἀνά τούς αἰώνες αὐτό φανερώνει καί διατρανώνει. Ὅτι ὁ Θεός φανερώθηκε μέ ἀνθρώπινη μορφή στόν κόσμο μας.

Καί εἶναι πραγματικά συγκλονιστικό. Γιατί ἄν σταθοῦμε λίγο καί ἀναλογιστοῦμε αὐτήν τήν ἀμφισβήτηση, θά ἀναγνωρίσουμε καί θά καταλάβουμε τό πόσο  εὔκολο εἶναι νά πλανηθεῖ ὁ ἄνθρωπος. Ὅντας ἀκόμη καί πιστός.

Γιά νά ἀναλογιστοῦμε λοιπόν. Ἡ εἰκονομαχία ἄρχισε τό 726 μ. Χ. ἐπί Λέοντος τοῦ Ἰσαύρου. (Διενεργήθηκε σέ δύο φάσεις 726-787 καί 815-843 μ. Χ.). Τελείωσε τό 843 ἐπί Βασιλίσης Θεοδώρας. Πρίν ἀπό αὐτήν, εἶχαν προηγηθεῖ ἑπτακόσια χρόνια χριστιανικῆς πίστεως. Μίας πίστεως πού δοκιμάστηκε πολύ καί πέρασε πολλά ἐμπόδια, μέσα ἀπό τά ὁποία διαμορφώθηκε καί ἀποκρυσταλώθηκε.

Ἀπό τό 325 μ. Χ.  διά τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ξεκαθάρισε καί διασαφίστηκε  ὅτι ὁ Θεός ἦλθε στή γῆ ὡς ἄνθρωπος καί αὐτός ἦταν ὁ Χριστός. Ἀφοῦ λοιπόν Τόν εἴδαμε, ἄρα μποροῦμε καί νά Τόν ἀπεικονίσουμε καί αὐτό ἀκριβώς ὁμολογεῖ καί δηλώνει τήν ἐνανθρώπισή Του. Στά ἐπόμενα χρόνια πού ἔγιναν ἔξι ἀκόμη Οἰκουμενικές Σύνοδοι, αὐτό ἐκφράστηκε καί ἀποδόθηκε πιό ὁλοκληρωμένα. Δηλαδή τό τί ἀλήθειες καί πιά μυστήρια γίνονται φανερά στούς ἀνθρώπους καί τά ὁποία βγαίνουν ἀπό τήν κατανόηση τοῦ μοναδικοῦ καί ἑνός γεγονότος πού προαναφέραμε.

Τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ ὅπως ἀλλιῶς τό λέμε. Τοῦ γεγονότος πού δηλώνει τήν εἴσοδο τοῦ ἄυλου Θεοῦ, στήν ἱστορία τοῦ ὑλικοῦ κόσμου. Φυσιολογικά λοιπόν θά ἔπρεπε ἡ πίστη νά θεωρηθεῖ ἀσφαλής καί πώς δέν ὑπῆρχε περίπτωση στό διάβα τοῦ χρόνου νά ἀμφισβητηθεῖ. Νά ὅμως πού ἦλθε ἡ στιγμή καί ἀμφισβητήθηκε καί μάλιστα μέ πολύ δυνατό καί τραγικό τρόπο, πού πῆρε τήν ἔκβαση μιᾶς μάχης. Ἑνός ἐμφυλίου πολέμου!

Στόν ὁποίο δυστυχῶς στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, τῆς ἀλήθειας, χύθηκε ἀκόμη καί αἶμα μεταξύ ἀδελφῶν χριστιανῶν! Καί μάλιστα πολύ! Περισσότερο βέβαια ἀπό τούς εἰκονολάτρες, παρά ἀπό τούς εἰκονομάχους. Οἱ ὁποίοι ἦταν μέν μονοθεϊστές, ἀλλά ἀρνοῦνταν ὅτι ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος. Δέν δέχονταν δηλαδή τήν ὕπαρξη τοῦ Χριστοῦ καί θεωροῦσαν ὅτι αὐτή ἡ πίστη μία πλάνη!!!

Πιστεύω τους ἦταν ὅτι ἀφοῦ ὁ Θεός εἶναι ἄυλος, δέν μπορεῖ νά εἰκονιστεῖ καί ἄρα ἡ δοξασία πώς ὁ Θεός φανερώθηκε ὡς ἄνθρωπος εἶναι λάθος! Κακοδοξία! Δηλαδή λάθος ἀντίληψη. Λάθος σκέψη καί κατανόηση! Αὐτό σημαίνει ὁ ὅρος κακοδοξία. Αὐτό εἶχε ὡς ἐπακόλουθο νά μή δέχονται καί τήν ἀπεικόνηση τῆς Παναγίας μας καί τῶν Ἁγίων. Πού ἐμεῖς τούς εἰκονίζουμε γιατί ζῶντας καί ὑπάρχοντας σέ σχέση μέ τό Χριστό, ἔζησαν Αὐτόν ὡς ἁγιασμό. Καί ἔτσι τούς εἰκονίζουμε, ὄχι μόνο γιά νά τιμήσουμε καί νά παραδειγματιστοῦμε, ἀλλά γιατί μαζί μέ αὐτούς τιμοῦμε καί λατρεύουμε καί τό Χριστό.

 Σέ κάθε εἰκόνα τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων μας, ἐκτός ἀπό τά πρόσωπα αὐτά, ὁ πιστός μπορεῖ νά δεῖ καί τό Χριστό! Τήν αἰτία καί Τόν αἴτιο τοῦ ἁγιασμοῦ τους! Αὐτό εἶναι Ὀρθοδοξία!!!. Δηλαδή σωστή σκέψη! Σωστή ἀντίληψη! Σωστή κατανόηση τῆς ἀλήθειας τῆς πίστεως καί τῆς Ἐκκλησίας μας. Τήν ἀντίληψη αὐτή συμπληρώνει καί ὁλοκληρώνει ἐπίσης καί ἡ πεποίθηση ὅτι ἡ τιμή καί ἡ προσκύνηση δέν ἀφορᾶ τά ὑλικά στοιχεία τῆς εἰκόνος, ἀλλά τό εἰκονιζόμενο πρόσωπο. Ἀναλόγου σκέψης καί ἀντίληψης εἶναι καί ἡ προσκύνηση τῶν ἁγίων λειψάνων καί ἄλλων ἱερῶν κειμηλίων τῆς πίστώς μας. Εἶναι Ὀρθοδοξία!!!

Αὐτή λοιπόν εἶναι ἀλήθεια. Ἡ μόνη ἀλήθεια! Ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ! Ἡ ἀλήθεια τῆς ζωῆς. Ἡ ἀλήθεια τοῦ κόσμου. Γι αὐτό καί ἡ πίστη μας εἶναι Ὀρθοδοξία καί ἡ μόνη ἀληθινή πίστη. Εἶναι αὐτή πού γνωρίζει ὀρθά καί δοξάζει, δηλαδή ἐρμηνεύει σωστά, τήν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ καί τό πῶς Αὐτός ἐργάζεται ἀπό καταβολῆς κόσμου, γιά νά σωθεῖ αὐτός. Μέ αὐτή τήν ἀντίληψη διατρανώνεται καί στό Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας πού διαβάζεται στούς ναούς κατά τήν λειτανία τῶν ἁγίων εἰκόνων, ὅτι: «....αὔτη ἡ πίστις τήν οἰκουμένη ἐστήριξε».  Αὐτή ἡ πίστη, εἶναι ἀποκάλυψη Θεοῦ!

Στήν Εὐαγγελική περικοπή τῆς ἡμέρας περιγράφεται ἡ συνάντηση τοῦ Χριστοῦ μέ τούς ἀποστόλους Φίλιππο καί Ναθαναήλ. Ὁ Φίλιππος ὡς πρώτος συναντηθείς μέ τό Χριστό, βρίσκει τόν Ναθαναήλ καί τόν πληροφορεῖ πώς βρήκανε τόν ἀναμενώμενο Μεσσία καί Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Τό «εὐρήκαμεν»τοῦ Φιλίππου ἔχει καί τήν ἔννοια τῆς ἀνακαλύψεως. Μία ἀνακάλυψη πού προκύπτει ἀπό τήν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ. Αὐτό θά πρέπει νά εἶναι καί τό μέλημά μας ὡς πιστοί, ἡ βαθύτερη ἐπιδίωξη τοῦ ἀγώνα τῆς Σαρακοστῆς. Ἡ σπουδή καί τό ἐνδιαφέρον γιά τήν εὔρεση-ἀνακάλυψη τοῦ Χριστοῦ, μέσα ἀπό τό βίωμα τῆς πίστεως. Τῆς ἀλήθειας. Τῆς Ὀρθοδοξίας. Γιά νά φέρουμε δικαίως τόν τίτλο τοῦ Ὀρθοδόξου καί νά ζοῦμε πίστη σωτήρια, διασφαλισμένη ἀπό κάθε πλάνη, δηλαδή κακοδοξία. Φεῦ!!!