ΕΔΩ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ:https://soundcloud.com/r1rmrt4qbvg4/kyriaki-pro-tis-christoy?si=b309b9049704495ebc84cb9b024b37b5
Ὅταν ὁ ἀπ. Παύλος ἀγαπητοί μου εὐρισκόμενος στήν Ἀθήνα, ἀπό τό βῆμα τοῦ Ἀρείου πάγου κήρυξε στούς κατοίκους της τό Χριστό, τούς μίλησε καί γιά τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Στό ἄκουσμα τοῦ λόγου αὐτοῦ οἱ ἀκροατές του ἔφυγαν χαμογελώντας, λέγοντάς του πώς κάποια ἄλλη φορά μπορεῖ νά σέ ξανακούσουμε. Δέν μπόρεσαν νά δεχθοῦν τό ὅτι ὑπῆρξε ἀνάσταση καί πώς αὐτό θά συμβεῖ γιά ὅλους κάποια στιγμή, ὅταν ὁ Θεός κρίνει.
Δέν εἶναι εὔκολα ἀποδεκτό αὐτό, ἀπό ἀνθρώπους πού ἔχουν μάθει νά εἶναι ὀρθολογιστές. Θεωρεῖται μωρία, δηλαδή ἀνοησία, ὅπως θά καταλάβει καί θά γράψει καί πάλι ἀργότερα ὁ ἀπ. Παύλος. Καί ἄν δέν μπορεῖ νά γίνει εὔκολα πιστευτό πώς ὁ Χριστός ἀναστήθηκε, ἀναλόγως δέν γίνεται εὔκολα πιστευτό ὅτι ὑπῆρξε καί ὡς ἄνθρωπος! Ἡ ἐνσάρκωση τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο μας, πού ἐνεργήθηκε στήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ, πῶς νά γίνει δεκτό ὡς γεγονός;
Προσκρούει στή λογική! Εἶναι ἀνέφικτο. Εἶναι πλάνη! Γιατί δέν μπορεῖ ὁ ὑπέρ πάντων, ὁ ἐκτός κόσμου, νά γίνει ἕνα μέ τόν κόσμο. Γιατί ἀκριβώς εἶναι ξένος μέ αὐτόν καί τίποτε δέν ὑπάρχει ἄξιο καί ἰκανό νά τόν δεχθεῖ. Νά τόν φιλοξενήσει! Δέν μπορεῖ ὁ Θεός νά ἐνωθεῖ μέ τόν κόσμο γιατί εἶναι κάτι τελείως διαφορετικό ἀπό αὐτόν.
Ὅλα αὐτά συμπυκνώνονται, ἐξηγοῦνται καί ἐρμηνεύνονται ἀπό μία καί μόνο φράση τοῦ μεγάλου φιλοσόφου τῆς ἀρχαιότητας Πλάτωνα. Ἡ ὁποία ἐκφράζει σχεδόν τό σύνολο τοῦ ἀρχαίου κόσμου καί εἶναι ἡ ἐξῆς: «Θεός δέ ἀνθρώπῳ οὐ μείγνυται». Ὁ Θεός εἶναι ἀδύνατο νά ἀναμειχθεῖ μέ τόν ἄνθρωπο. Νά ἀνταμώσει μαζί του. Νά μιλήσει μαζί του ἐκ τοῦ σύνεγγυς.
Ὑπάρχει ὅμως καί μία ἄλλη ἀντιμετώπιση γιά τό ἵδιο γεγονός. Καί ἄν ἐμείς οἱ ἀπόγονοι τοῦ Πλάτωνα καί κάποιοι ἄλλοι ὁπωσδήποτε πολλοί ἀνά τόν κόσμο ἔχουμε πιστέψει καί ἀποδεχθεῖ τήν ἐνσάρκωση τοῦ Θεοῦ, γιά κάποιους ἀκόμη καί σήμερα αὐτή ἀποτελεῖ σκάνδαλο. Αὐτό ἀφορᾶ τούς Ἐβραίους, οἱ ὁποίοι δέν ἀποδέχθηκαν ποτέ τήν ἐνσάρκωση καί μέχρι σήμερα περιμένουν τό Μεσσία. Τό Σωτῆρα τους.
Γι αὐτούς λοιπόν ἡ ἐνσάρκωση εἶναι σκάνδαλο, διότι ὁ Μεσσίας πού ἀκόμη ἀναμένουν, κατάγεται ἀπό τό βασιλικό γένος τοῦ Δαυΐδ. Ὡς τέτοιος ἀπόγονος δέν μπορεῖ νά μήν γεννηθεῖ ὡς βασιλιάς, σάν ὅλους τούς βασιλιάδες τοῦ κόσμου αὐτοῦ. Μεγαλοπρεπής καί δυνατός. Στρατηλάτης καί τιμωρός τῶν ἐχθρῶν τοῦ Ἰσραήλ καί ἰκανός νά ξαναστήσει τό μεγαλείο τοῦ λαοῦ αὐτοῦ.
Ὅπως ξέρουμε, ὁ ἐνσαρκωμένος Θεός ὡς Χριστός δέν ἔγινε ποτέ ἀποδεκτός ἀπό τούς Ἐβραίους. Γι αὐτό καί θέλησαν γρήγορα νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τήν παρουσία Του, ὁδηγώντας Τον στό θάνατο. Ἕνα θάνατο, πού ἔγινε ζωή γιά τόν κόσμο.
Εἶναι ἀπορίας ἄξιο καί γεννᾶ εὔλογα ἐρωτήματα αὐτή ἡ μή ἀναγνώρισή Του. Γιατί μέσα ἀπό τίς γραφές καί τίς προφητείες πού εἶχαν, ὅπως ἔχουμε ἐμεῖς τό ἱερό Εὐαγγέλιο, ἔπρεπε νά καταλάβουν καί νά δεχθοῦν ὡς Μεσσία τους τό Χριστό. Ἀποτελεῖ τραγική εἰρωνία γι αὐτούς, ἡ στάση τους καί ἡ ἀντιμετώπισή τους σέ Αὐτόν. Ἡ προφητεία ἔλεγε πώς ὁ Μεσσίας θά κατάγεται ἀπό τή γεννιά τοῦ Δαυΐδ καί ὁπωσδήποτε ὅλοι οἱ πνευματικοί ταγοί τους θά μποροῦσαν εὔκολα νά ἐρευνήσουν καί νά τό ἀνακαλύψουν.
Ὁ εὐαγγελιστής Ματθαίος ἀπό τό Εὐαγγέλιο τοῦ ὁποίου εἶναι ἡ σημερινή περικοπή, ὡς γνήσιος Ἐβραίος ἀρχίζει μέ αὐτή ἀκριβῶς τή γενεαλογία. Θεωρεῖ πῶς προτοῦ γράψει τό τί δίδαξε ὁ Χριστός, πρέπει πρώτα νά ἀποδείξει κατά κόσμον πώς Αὐτός ἦταν πραγματικά ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας. Τό Εὐαγγέλιό του τό ἀπευθύνει πρός τούς συμπατριώτες του, θέλοντας νά τούς βοηθήσει ἔστω καί μετά τή φυσική παρουσία του Χριστοῦ στόν κόσμο νά πιστέψουν, νά Τόν ἀποδεχθοῦν ὡς Μεσσία καί νά σωθοῦν.
Ἔτσι κάνει τήν καταγραφή ὅλων αὐτῶν τῶν προσώπων καί τῶν ὀνομάτων τους. Ξεκινώντας ἀπό τόν Ἀβραάμ τόν πατέρα τῶν πιστῶν καί γενάρχη τους καί καταλήγει στήν Παναγία μας. Γιά τούς Ἐβραίους ὡς γεννήτορας ἀναγνωρίζεται μόνο ὁ ἄνδρας. Ὁ ἄνδρας γεννᾶ. Ἡ γυναίκα τίκτει. Παραθέτει λοιπόν ὅλους τούς ἄνδρες πού ἀποτελοῦν τό κατά κόσμον γεννεαλογικό δένδρο τοῦ Χριστοῦ μέχρι καί τόν Ἰωσήφ, τόν ὁποίο ἀναφέρει ὡς ἄνδρα τῆς Μαρίας.
Στόν Ἰωσήφ ὅμως σταματᾶ ἡ γενεαλογία. Ὁ Ἰωσήφ δέν καταγράφεται ὡς γεννήτορας τοῦ Χριστοῦ. Τή θέση τοῦ γεννήτορα τήν ἔχει ἡ Μαριάμ, ἡ Παναγία μας. «...Ἰακώβ δέ ἐγέννησεν τόν Ἰωσήφ, τόν ἄνδρα τῆς Μαρίας ἐξ ἥς ἐγεννήθη Ἰησοῦς ὁ λεγόμενος Χριστός». Ἐξ ἥς ὄχι ἐξ οὕ! Αὐτό ἀκριβῶς ἀπαληθεύει τήν προφητεία, ἀλλά καί ἀποδεικνύει ὅτι ὁ Χριστός εἶναι πραγματικά ὁ Μεσσίας, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ.
Ἐπαληθεύει τήν προφητεία γιατί ἡ Παναγία μας ἀπό τόν πατέρα της τόν Ἰωακείμ ἦταν ἀπόγονος τοῦ Δαυΐδ. Ἀποδεικνύει ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, γιατί θέτει ὡς γεννήτορα τήν Παναγία. Ἡ ὁποία ὡς γυναίκα ἀπό μόνη της δέν θά μποροῦσε ποτέ νά γεννήσει παιδί, ἄν σέ αὐτό δέν ἐνεργοῦσε ἡ χάρις, ἡ θέλησις καί ἡ δύναμις τοῦ Ἁγίου Θεοῦ. Ἡ παρέμβαση λοιπόν τῆς θείας χάριτος μεταλλάσει τήν κατά κόσμον δυναμική μιᾶς γυναίκας καί τήν φυσική λειτουργία της καί τήν καθιστᾶ γεννήτορα. Κάτι πού μόνο ἡ ἀνδρική φύση μπορεῖ νά κάνει. «Θεός ὅπου βούλεται, νικᾶται φύσεως τάξις».
Θέλοντας ἀγαπητοί μου νά συνοψίσουμε τά ὅσα ἀναφέραμε, μποροῦμε νά ποῦμε πώς τό γεγονός τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ, δέν εἶναι εὔκολα νά γίνει κατανοητό καί ἀποδεκτό ἀπό τόν κόσμο. Εἴτε ἔτσι, εἴτε ἀλλιῶς προσκρούει στό ὅποιο σκεπτικό καί λογική τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι τόσο πραγματικό, πού φαντάζει τελείως ἀπίθανο. Ἡ μόνη ἐξήγηση ἡ ὁποία θά βοηθήσει στήν κατανόηση καί ἀποδοχή του, εἶναι ὅτι αὐτό εἶναι θέλημα Θεοῦ.
Σ’αὐτό, τό ὅτι εἶναι θέλημα Θεοῦ, μόνο ἡ πίστη μπορεῖ νά βοηθήσει καί νά κάνει τόν ἄνθρωπο νά τό δεχθεῖ. Ἡ πίστη ὄχι ἐκείνη πού θά γίνει γιατί δέν μπορεῖ νά γίνει ἀλλιῶς, ἀλλά ἡ πίστη ὅτι ἡ ἐνσάρκωση τοῦ Θεοῦ, εἶναι ταυτόχρονα καί ἡ ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης Του γιά τόν ἄνθρωπο καί τόν κόσμο. Εἶναι ἡ ἐπιβεβαίωση ὄτι ὁ Θεός δέν λείπει ποτέ ἀπό τόν κόσμο καί εἶναι καθημερινά καί ἐφ΄ὄρου ζωῆς μαζί μας.
Γι αὐτό καί τό ὄνομα μέ τό ὁποίο κάλεσαν οἱ ἄνθρωποι τό Χριστό ἦταν Ἐμμανουήλ. Πού σημαίνει «ὁ Θεός εἶναι μαζί μας». Πόσο σπουδαίο, πόσο ἀνεπανάληπτο, πόσο σημαντικό εἶναι αὐτό γιά κάθε ἄνθρωπο καί ὅλο τόν κόσμο μαζί! Ὁ Θεός εἶναι μαζί μας. Ἄν πραγματικά τό καταλαβαίναμε καί τό πιστεύαμε, ἠ ζωή μας θά ἦταν πολύ ἔως τελείως διαφορετική. Θά ἦταν ἄλλου εἴδους. Θά ἦταν ἀντικατοπτρισμός τοῦ οὐρανοῦ στή γῆ.
Γιατί; Γιατί ἡ αἴσθηση καί ἡ πίστη ὅτι ὁ Θεός εἶναι μαζί μας, θά μᾶς ἔκανε πολύ καλύτερους, πολύ ποιό ποιοτικούς ὡς ἀνθρώπους. Θά μᾶς ἔκανε πρωταθλητές στήν ἀγάπη! Ἡ ὁποία εἶναι τό ποιό σημαντικό στοιχείο πού χρειάζεται ὁ ἄνθρωπος γιά νά ζήσει. Ἄν ὅλοι μας ὡς χριστιανοί, ὡς παιδιά τοῦ Θεοῦ, μπορούσαμε πραγματικά νά ζήσουμε ἔτσι, τότε ποτέ δέν θά εἴχαμε πρόβλημα νά ἀγαπήσουμε ἀλλά καί νά ἀγαπηθοῦμε.
Γιατί ὅποιος συνδεθεῖ πραγματικά μέ τό Θεό, συνδέεται πραγματικά μέ τήν ἀγάπη. Καί τότε δέν κλονίζεται ὅταν κάποια στιγμή αὐτή χάνεται ἀπό τή ζωή του. Γιατί δέν μπορεῖ νά τή βρεῖ ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους. Ἀντλώντας συνεχῶς ἀπό τό Θεό αὐτό πού δέν παίρνει ἀπό τούς ἀνθρώπους, παραμένει ὑγιής, δυνατός, πνευματικά καί σωματικά. Καί εἶναι ἕνα θαῦμα καί μία ἀπόδειξη ὅτι ὁ Θεός εἶναι μαζί μας, γιατί κάποτε ἦλθε ὡς ἄνθρωπος στή γῆ, γιά νά σώσει τόν κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου