ΚΥΡΙΑΚΗ ΟΓΔΟΗ ΛΟΥΚΑ. ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗ. «ΤΟ ΘΕΟ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΖΩ!!! ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΜΟΥ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΖΩ;;;»

 

ΕΔΩ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ: https://soundcloud.com/r1rmrt4qbvg4/kyriaki-i-loyka-toy-kaloy?si=aa619d3dee064f6fafb8388402d6a5a0 

 

Πολύ ἐπιπόλαιος τελικά ἀγαπητοί μου, ἦταν ὁ νομικός τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς, ὀγδόης ἀπό τό κατά Λουκάν ἱερό Εὐαγγέλιο. Ἐπιπόλαιος ἀλλά καί κουτοπόνηρος. Ποιός ξέρει ἄραγε πόσο εἶχε ὑποτιμήσει τόν Ἰησοῦ ὡς διδάσκαλο καί θέλησε νά τόν πειράξει ὅπως μᾶς λέει καί ἡ Εὐαγγελική περικοπή. Δέν ἐκτίμησε ὅμως σωστά σέ Ποιόν πάει νά τό κάνει  καί τήν πάτησε. Ἔσκαψε λάκο γιά τόν Ἰησοῦ καί τελικά ἔπεσε ὁ ἴδιος μέσα.

Ἡ στάση καί ἡ συμπεριφορά του δείχνει ἕναν ἄνθρωπο ἀλαζόνα καί ὑπερήφανο. Σίγουρα αὐτό θά προερχόταν ἀπό τήν ἰδιότητά του. Ἄνθρωπος μέ ἐξέχουσα θέση στήν ἰουδαϊκή κοινωνία καί τό σημαντικότερο, γνώστης καί διδάσκαλος τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου.  Ἡ πίστη τῶν Ἰουδαίων στά χρόνια τοῦ Ἰησοῦ εἶχε γίνει μία νομική κατάσταση. Εἶχε γίνει μία νομοθεσία πού οἱ ἄνθρωποι ὡς πιστοί ἔπρεπε νά τηροῦν στό ἔπακρο καί ἀπαρέγκλητα.

Θά μπορούσαμε νά ποῦμε πώς δίπλα στή λέξη Θεός, εἶχε τεθεῖ ἰσοδύναμα καί ἡ λέξη νόμος. Κάτι πού τελικά ὅπως φαίνεται ἀπό πολλά περιστατικά πού περιγράφονται μέσα ἀπό τίς ἀφηγήσεις τῶν ἱερῶν Εὐαγγελιστῶν, εἶχε κάνει τούς Ἰουδαίους νομολάτρες. Τόσο τυπικούς ὡς πρός τό νόμο καί τηρητές του, πού ξέχασαν καί Θεό ἀλλά καί ἄνθρωπο. Γι αὐτό καί ὁ Χριστός πολλές φορές τούς ἐπεσήμενε ὅτι «οὐκ ὁ ἄνθρωπος διά τό Σάββατον ἀλλά τό Σάββατον διά τόν ἄνθρωπον». 

Ἡ σωτηρία τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως, ἡ αἰώνια ζωή ὅπως τίθεται καί στό ἐρώτημα τοῦ νομικοῦ, γιά τούς Ἰουδαίους ἐξαρτᾶτο ἀπό τήν τήρηση τοῦ νόμου, ὄχι ἀπό τήν ἀγάπη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Λέτε νά εἶχε καμία ἀμφιβολία ὡς πρός αὐτό; Σίγουρα ὄχι. Γι αὐτό καί τό κείμενο ἀναφέρει ξεκάθαρα πώς πλησίασε τόν Ἰησοῦ γιά νά τόν πειράξει. Πιθανόν νά ἐνόμιζε ὅτι κάνοντας τήν ἐρώτηση αὐτή, θά ἔβαζε δύσκολα στόν νεοφανή Αὐτόν διδάσκαλο. Πού μέ τό κήρυγμα, τά θαύματα καί τή γενικότερη παρουσία Του, ἦλθε νά ταράξει τά λιμνάζοντα νερά τῆς Ἰουδαϊκῆς ζωῆς καί κοινωνίας. Ποῦ νά ἤξερε...

Ὁ καρδιογνώστης Ἰησοῦς βλέποντάς τον, ἔχει καταλάβει ἄμμεσα τά κίνητρά του καί τοῦ ἀπαντᾶ μέ ἐρώτηση. «Στό νόμο πού διαβάζεις τί γράφει;». Ὁ νομικός μέ ἄνεση ἀπαντᾶ, « Νά ἀγαπᾶς τόν Κύριο καί Θεό σου μέ ὅλη τήν καρδιά σου, μέ ὅλη τήν ψυχή σου, μέ ὅλη τή δύναμή σου, μέ ὅλη τή δύναμη τοῦ μυαλοῦ σου Καί τό συνάνθρωπό σου ὅπως τόν ἐαυτό σου». «Σωστά ἀπάντησες τοῦ λέει ὁ Ἰησοῦς, αὐτό κάνε καί θά σωθεῖς». 

Ἐδῶ εἶναι τώρα πού ὁ σπουδαίος, περισπούδαστος ἀλλά αἰθεροβάμων νομικός, θά προσγειωθεῖ ἀπότομα. Ἔχει καταλάβει πώς τά πράγματα δέν πάνε ὅπως τά ὑπολόγισε καί γιά νά σώσει τήν ὑπόστασή του, κάνει μιά δεύτερη ἐρώτηση μήπως καί δικαιωθεῖ γιά τήν ἀποκοτιά του νά πουλήσει πνεῦμα στόν Ἰησοῦ. «Καί ποιός εἶναι  συνάνθρωπός μου;» Αὐτή ἡ δεύτερη ἐρώτησή του δίνει τήν ἀφορμή στόν Ἰησοῦ νά τοῦ ἀπαντήσει μέ τήν ὑπέροχη παραβολή τοῦ πλήσιον, ὅπως ὀνομάζεται περιφραστικά. Μέσα ἀπό αὐτήν, μέ πολύ γλαφυρό τρόπο, δίνει στό νομικό νά καταλάβει ποιός μπορεῖ νά εἶναι συνάνθρωπός του, πλησίον του.  

Στήν ἀφήγησή Του, παρουσιάζει ἕναν ταξιδιώτη πού εἶχε τήν ἀτυχία νά πέσει στά χέρια ληστῶν. Οἱ ὁποίοι ἀφοῦ τοῦ πῆραν τά πάντα, ἀκόμη καί τά ροῦχα του, τόν χτύπησαν καί γεμάτο πληγές τόν ἄφησαν μισοπεθαμένο καί ἔφυγαν. Ἀπό τό δρόμο ἐκείνο ἔτυχε νά περάσουν πρώτος ἕνας ἱερέας καί μετά ἕνας Λευϊτης, ἄνθρωποι καί οἱ δύο τῆς πίστεως. Ὑπηρέτες τοῦ Θεοῦ. Ὅμως καί οἱ δύο προσπέρασαν χωρίς νά δώσουν τήν παραμικρή βοήθεια στό δύστυχο συνάνθρωπό τους.

Μετά ἀπό αὐτούς πέρασε ἕνας Σαμαρείτης. Αὐτός μόλις εἶδε τόν τραυματισμένο, ἀμμέσως πλησίασε καί ἀφοῦ τοῦ ἔδωσε τίς πρώτες βοήθειες, τόν φόρτωσε στό ζωντανό του καί τόν μετέφερε στό πλησιέστερο πανδοχείο. Ἐκεῖ συνέχισε τήν περιποίηση τοῦ ἀνθρώπου. Καθώς ὅμως ἔπρεπε νά φύγει, ἄφησε χρήματα στόν πανδοχέα νά συνεχίσει τή φροντίδα. Λέγοντάς του πώς ἄν χρειαστεῖ νά δαπανήσει παραπάνω νά τό κάνει καί αὐτός στήν ἐπιστροφή του θά περάσει γιά νά τόν ἀποζημιώσει.

Τελειώνοντας ὁ Ἰησοῦς ρωτάει τό νομικό «Ποιός ἀπό αὐτούς τούς τρεῖς θεωρεῖς ὅτι εἶναι πλησίον; Συνάνθρωπος;». Ὁ νομικός, ντροπιασμένος πλέον, ἔχοντας σίγουρα μετανοιώσει γιά τή διάθεσή του νά πειράξει τόν Ἰησοῦ, ἀπαντᾶ σωστά χωρίς ὅμως νά ἀναφέρει ὅτι αὐτός ἦταν ὁ Σαμαρείτης.. (Οἱ Ἰουδαίοι ὑποτιμοῦσαν πολύ τούς Σαμαρεῖτες).  « Αὐτός πού ἐλέησε, πού ἐνδιαφέρθηκε καί συνέτρεξε τό δύστυχο ταξιδιώτη». Καί ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε «Πήγαινε λοιπόν στό καλό καί νά κάνεις κι ἐσύ τό ἵδιο».  

Πολλά καί διάφορα εἶναι τά αἴτια πού μπορεῖ νά μᾶς κάνουν κι ἐμᾶς ἀγαπητοί μου ὑπερόπτες. Φυσιοῦντες κατά τήν ἁγιογραφική γλώσσα. (φυσίωση=φούσκωμα, ἔπαρση, ὑπερηφάνια). Πλούτη, ἀξιώματα, κοινωνικές θέσεις, γνώσεις καί ἐπιστημοσύνες, ἀλλά καί κάτι ἀκόμη πού μπορεῖ νά μᾶς διαφεύγει. Κάτι πού λόγω τῆς θέσεως καί ἱδιότητάς του  στή ζωή, δέν μᾶς ἐπιτρέπει νά τό καταλάβουμε εὔκολα, ἴσως καί καθόλου. Ποιό εἶναι αὐτό; Ἡ πίστη! Ναί αὐτή! Ὅσο κι ἄν μᾶς φαίνεται παράξενο!

Ὅπως προαναφέραμε, ὅταν ἡ πίστη γίνεται ἀπό ἕνα σημείο καί μετά νομολατρεία, τότε πραγματικά μπορεῖ νά μᾶς ἀλλοιώσει ἀλλά ἔτσι πού δέν εἶναι σωτηρία καί αἰώνια ζωή. Ἡ πίστη στό Θεό γιά νά εἶναι σωστή, θά πρέπει νά εἶναι καί μία τήρηση τοῦ νόμου καί τῶν ἐντολῶν Του. Ὅμως ἡ κορωνίδα καί ἡ τέλεια ἔκφραση αὐτῆς τῆς τήρησης, εἶναι ἡ ἀγάπη. Ἔτσι κι ἀλλιῶς καί ὁ Ἵδιος ὁ Χριστός ἐπισημαίνει, πώς οἱ ἐντολές Του τηροῦνται σωστά ὅταν ἡ τήρηση αὐτή ἐνεργοποιεῖται καί καθοδηγεῖται ἀπό τήν ἀγάπη. « Ἐάν ἀγαπάτέ με, τᾶς ἐντολᾶς τᾶς ἐμᾶς τηρήσατε...ἐάν τις ἀγαπά με, τόν λόγον μου τηρήσει..».

Ὅ,τι κάνω, ἀκόμη καί στήν πίστη, τό κάνω ἀπό ἀγάπη καί ὄχι ἀπό ἀνάγκη ἤ ἀπό ὑποχρέωση. Ἤ ἀκόμη χειρότερα, στό ὄνομα μίας παράδοσης κατά πάντα εὐλογημένης καί ἔνδοξης, ἀλλά τῆς ὁποίας τό βάθος καί τό πλᾶτος καί τό ὕψος δέν γνωρίζω. Μίας παράδοσης τῆς ὁποίας εἶμαι φορέας, ὅμως στήν πραγματικότητα δέν γνωρίζω πόσο σωστά τήν κατέχω καί τήν ἐκφράζω.

Εἶναι ὑπέροχο νά μπορῶ διά τῆς πίστεως νά ἔχω πνευματικές ἀναβάσεις καί ἀναγωγές. Ἀλοίμονο ὅμως ἄν αὐτές τελικά μέ κάνουν νά ξεχνῶ καί νά χάνω τόν πλησίον μου. Ἀπό τή μία τάχα νά πλησιάζω τό Θεό κι ἀπό τήν ἄλλη νά ἀγνοῶ τό συνάνθρωπό μου. Τότε εἶναι σίγουρο πώς ἀφοῦ χάνω τόν πλησίον μου, στήν πραγματικότητα δέν εἶμαι καί κοντά στό Θεό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αὐτοῦ ὁ νομικός. Ὁ ὁποίος ὅπως ἐνόμιζε ἤξερε τόσο καλά τό Θεό, ἀλλά δέν ἤξερε ποιός εἶναι πλησίον του, δίπλα του.

Ἄς προσέξουμε λοιπόν καλά ἀγαπητοί μου αὐτήν τήν παράμετρο τῆς πίστεως. Εἰδικά στίς ἡμέρες μας πού λόγω τῆς πανδημίας δημιουργοῦνται διαφοροποιήσεις...Ἡ ἀγάπη πρός τόν πλησίον ὁλοκληρώνει ἀλλά  φανερώνει καί τήν ἀγάπη μου πρός τό Θεό!