ΕΔΩ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ: https://soundcloud.com/r1rmrt4qbvg4/21112021a?si=844b6f4de24a44d28204e536b24be0f5
Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ, τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν, Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις.
Ἡ σημερινή ἡμέρα εἶναι ἡ ἀρχή τῆς ἀποκαλύψεως τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τόν κόσμο καί προκηρύσεται ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Μέσα στό ναό τοῦ Θεοῦ καθαρά φαίνεται ἡ Παναγία μας καί ἡ παρουσία της αὐτή, εἶναι προαναγγελία τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο. Αὐτήν λοιπόν ὅλοι μας μέ δυνατή φωνή ἄς τήν ὑμνήσουμε λέγοντάς της, νά χαίρεις πάντα ἐσύ πού εἶσαι ἡ ὁλοκλήρωση τοῦ σχεδίου τοῦ Θεοῦ γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου.
Χαρᾶς Εὐαγγέλια γιά τούς ἀνθρώπους ἡ σημερινή ἡμέρα ἀγαπητοί μου! Ἱδιαιτέρως γιά ἐμᾶς τούς πιστούς. Χαρᾶς Εὐαγγέλια ἡ γιορτή τῆς ἡμέρας! Ἡ μεγάλη Θεομητορική ἐορτή τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου. Μέ τήν ὁποία τιμᾶται ἡ εἴσοδος καί παραμονή της γιά δώδεκα χρόνια, στό Μεγάλο Ναό τῶν Ἰεροσολύμων. Μιά εἴσοδος πού δέν τήν ἔβαλε ἀπλά στό ναό, ἀλλά στά Ἅγια τῶν Ἅγίων. Στό ἱερό τοῦ ναοῦ θά λέγαμε σήμερα ἐμεῖς μέ τά δικά μας δεδομένα. Στά Ἅγια τῶν Ἁγίων στά ὁποία ἔμπαινε μόνο ὁ Ἀρχιερέας καί μάλιστα μία μόνο φορά τό χρόνο, γιά νά τελέσει τήν θυσία ἐξιλασμοῦ τῶν ἁμαρτημάτων τοῦ λαοῦ καί τῶν δικῶν του.
Κάθε πραγματικά πιστός δέν μπορεῖ σήμερα νά μή χαίρεται. Κάθε πιστή καρδιά δέν μπορεῖ νά μήν σκιρτά γιά τό γεγονός. Ἄν ὑπάρχει κάτι πού θά πρέπει νά εἶναι κυρίαρχο στή ζωή μας, εἶναι ἡ σωτηρία μας. Ἡ ἐν καί κατά Θεόν διάσωση τῆς ὑπάρξεώς μας καί ἡ μετοχή της στήν ἀτέλειωτη μελλοντική Βασιλεία Του. Αὐτό λοιπόν τό ζητούμενο, τό προσδοκόμενο, ἀρχίζει νά διαφαίνεται καί νά λειτουργεῖ ἀπό τή σημερινή ἐορτή τῶν Εἰσοδίων. Ἡ εἴσοδος τῆς Παναγίας στό Ναό, ἀνοίγει τήν πόρτα τοῦ οὐρανοῦ γιά νά ἔλθει ὁ Χριστός στή γῆ μας.
Θαυμαστῷ τῷ τρόπῳ ἡ σύλληψη τῆς Παναγίας ἀπό τήν μητέρα της, τήν ἁγία καί δικαία θεομήτορα Ἄννα, θαυμαστή καί ἡ ζωή τῆς Παναγίας μας. Ἄγγελος Κυρίου, ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ, ἐντολῇ Θεοῦ ἀναλαμβάνει τή διατροφή της. Οἱ Ἱερεῖς τοῦ ναοῦ ἀναλαμβάνουν τήν διαπαιδαγώγησή της. Ἡ ἵδια, ἀγνή καί καθάρια στήν ψυχή καί στό σῶμα ἐργάζεται τήν προσευχή, τήν ἄσκηση τῶν ἀρετῶν καί τήν καλιέργεια τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ.
Ἐργάζεται στό νά προσεγγίσει καί νά ἀνακαλύψει ὅσο γίνεται καλύτερα τό πῶς ὁ Θεός ὑπάρχει καθημερινά στή ζωή μας καί προσπαθεῖ νά μᾶς μιλήσει. Γι αὐτό καί ὅταν στόν Εὐαγγελισμό της θά πληροφορηθεῖ ἀπό τόν ἀρχάγγελο Γαβριήλ, ὅτι τό νά συλλάβει τό Χριστό μας εἶναι θέλημα Θεοῦ, θά πεῖ πολύ ἀπλά: «Ἰδοῦ ἡ δούλη Κυρίου. Γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου». Ὅπως θά λέγαμε σήμερα ἐμεῖς: «Νά ‘ναι εὐλογημένο».
Οἱ ἅγιοι γονείς της, οἱ δίκαιοι θεοπάτορες Ἰωακείμ καί Ἄννα εἶναι καί παραμένουν πάντα γιά ἐμᾶς, πρότυπο καί παράδειγμα πιστοῦ καί ἀγαπημένου ζευγαριοῦ. Ἀνάδειξη καί διαφήμηση τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου. Τοῦ γάμου, πού στήν ἐποχή μας, λόγῳ τοῦ σύγχρονου τρόπου ζωῆς καί τῶν ἀντιλήψεων πού ἔχουμε ἐνστερνιστεῖ, δυστυχῶς περνάει μεγάλη κρίση. Μία κρίση πού ἔχει ἄμμεσο ἀντίκτυπο στήν καθημερινότητά μας καί σ’αὐτήν τήν ἵδια τή ζωή μας καί τήν ποιότητά της. Ὁ γάμος καί ἡ ἐξ αὐτοῦ προκύπτουσα οἰκογένεια ὅπως ξέρουμε, εἶναι τό κύτταρο τῆς κοινωνίας μας. Ἐάν τό κύτταρο εἶναι ἄρρωστο, ἄρρωστη θά εἶναι καί ἡ κοινωνία μας.
Ἡ ἀγία Ἄννα εἶχε κάνει τᾶμα πώς ἄν ὁ Θεός τῆς ἔδινε ἕνα παιδί, θά τό ἔκανε δώρο στόν Ἵδιο. Θά τό ἀφιέρωνε σέ Αὐτόν! Ἐνῶ ἤθελε διακαῶς ἕνα παιδί, γιά νά φύγει ἀπό ἐπάνω αὐτῆς καί τοῦ ἀγαθοῦ συζύγου της ὁ ὀνειδισμός ( ἡ ντροπή) τῆς ἀτεκνίας, ταυτόχρονα ἦταν καί ἔτοιμη νά τό ἐπιστρέψει στόν Εὐεργέτη της. Δηλαδή προτοῦ ἀκόμη συλλάβει τό παιδί πού τόσο ἐπιθυμοῦσε, ταυτόχρονα εἶχε παραιτηθεῖ ἀπό κάθε διεκδίκησή του. Αὐτό εἶδε ὁ Θεός καί τῆς ἐκπλήρωσε τήν ἐπιθυμία.
Ἔτσι, ὅταν ἡ Παναγία μας ἔγινε τριῶν ἐτῶν, ἐκπληρώνοντας τήν ὑπόσχεσή της, τήν ὁδηγεῖ στό Ναό καί τήν ἀφιερώνει στή διακονία καί τή λατρεία τοῦ Θεοῦ. Τό γεγονός αὐτό τελεῖται μέ κάθε λαμπρότητα. Ὅπως τοῦ ἄρμοζε. Ἀγνά καί λαμπροφορεμένα κορίτσια προπορεύονται τῶν ἁγίων γονέων καί τῆς Παναγίας μας καί ὅλοι μαζί, πομπή, τήν ὁδηγοῦν στό ναό. Ἐκεί τούς ὑποδέχεται ὁ προφήτης καί ἀρχιερέας Ζαχαρίας, ὁ πατέρας τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ὁ ὁποίος παίρνει τήν Παναγία μας καί τήν εἰσάγει στό ἱερότερο μέρος τοῦ Ναοῦ, τά Ἅγια τῶν Ἁγίων. Ἀπό αὐτό θά βγεῖ μετά ἀπό δώδεκα χρόνια ὅπως προαναφέραμε κατ’οἰκονομίαν Θεοῦ, γιά νά ἐκπλήρώσει αὐτό ἀκριβῶς. Τήν οἰκονομία. Δηλαδή τό ἔργο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καί ὅλου τοῦ κόσμου.
Κατά πᾶσα πιθανότητα, ὅλο αὐτό τό μεγαλειῶδες καί λαμπρό γεγονός τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου, δέν μᾶς ἀφήνει ἀνεπιρέαστους. Αἰσθήματα θαυμασμοῦ καί ἀναγνώρισης τοῦ μεγαλείου τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἀγάπης Του γιά τόν ἄνθρωπο θά γεμίζουν τίς καρδιές μας. Οἱ καρδιές μας μακαρίζουν τήν Παναγία καί τήν ἀναγνωρίζουν ὡς βοηθό καί σκεπαστή στήν ταλαίπωρη ζωή μας.
Γι αὐτό, ἄς σκύψουμε μέ σεβασμό καί εὐλάβεια μπροστά της καί στό λαμπρό γεγονός τῆς εἰσόδου της στά Ἅγια τῶν Ἁγίων καί ἄς ἀφουγκραστοῦμε τό νόημα καί τό μήνυμα του. Τό ὁποίο δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό ὅτι θά πρέπει μέ κάθε τρόπο καί ὅσο ποιό πολύ μποροῦμε νά γίνουμε κι ἐμείς ἕνα τᾶμα καί μία ἀφιέρωση στό Θεό. Ἐμείς καί ὄχι κάποια λαμπάδα ἤ ἕνα δοχείο λαδιοῦ... Ὁ Θεός θέλει ἐμᾶς καί ὄχι κάτι ἀπό ἐμᾶς.
Ἐπίσης, συνέχεια τοῦ μηνύματος αὐτοῦ εἶναι πώς θά πρέπει κι ἐμείς, ὅπως καί ἡ Παναγία μας, νά ἐργαστοῦμε γιά νά ἀνακαλύψουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Γιά τόν κόσμο καί τόν καθένα προσωπικά. Ἡ σωτηρία μας, ὁ παράδεισος, εἶναι κάτι πού ὁ Θεός κατεργάζεται προσωπικά καί ἱδιαίτερα μέ τόν καθένα μας. Ἡ αἰώνια ζωή εἶναι ἕνας διάλογος μετά τοῦ Θεοῦ πού ἀρχίζει ἀπό αὐτήν τή ζωή. Αὐτός ὁ διάλογος ἐνεργεῖται καί ἐπιτυγχάνεται, ὅταν ὁ ἄνθρωπος προσεγίζει καί ἐνεργεῖ μέ ταπείνωση τήν πίστη, ἀντιλαμβάνεται ὅτι ὁ Θεός ἔχει ἕνα θέλημα καί ἀρχίζει μέ σεβασμό καί φιλότιμο νά τό ὑπηρετεῖ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου