ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ. "ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ..... ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ;".

        Πολλές φορές ἀγαπητοί μου συζητώντας μεταξύ μας ἤ καί ἀπό ἄμβωνος ἐμεῖς οἱ κληρικοί, μιλοῦμε γιά μετάνοια. Ἰδιαίτερα σέ περιόδους στίς ὁποίες ἡ ζωή μας στενεύει, δυσκολεύει καί γίνεται προβληματική, ὅπως τώρα στήν πανδημία ἤ καί λίγο πρίν στά μνημόνια, ἀναφυόταν ἀναμεσά μας ποιό ἔντονα ἡ συναίσθηση τῆς μετάνοιας. Ἀναγνωρίζοντας ὅτι τό πρόβλημα τό ὁποίο ἔχει ἀνακύψει στή ζωή μας, ἔχει προκληθεῖ καί ἀπό τή δική μας τήν ὑπαιτιότητα διά τῆς ἁμαρτωλότητάς μας, ἀναλογιζόμενοι τήν εὐθύνη μας γι αὐτό, ἀναγνωρίζουμε τήν μετάνοια ὡς καθῆκον, ὅσο μᾶς ἀφορᾶ γιά νά λυτρωθοῦμε ἀπό τό πρόβλημα πού μᾶς ταλανίζει.

          Δέν εἶναι ἐπίσης λίγες οἱ φορές πού τό κακό πού μᾶς βρίσκει, τό κάνουμε καί μιά ἀναγωγή στό Θεό. Ὁ Θεός, πού βλέπει τήν κακία μας, τήν ἁμαρτωλότητά μας καί τίς ἀνάλογες πράξεις μας, στέλνει ἤ στήν καλύτερη περίπτωση ἐπιτρέπει τό κακό, ὡς τιμωρία καί παραδειγματισμό. «Μέ τόσα πού βλέπει ὁ Θεός τί νά κάνει; Θά μᾶς κάψει! Πάλι καλά πού βάσταξε μέχρι τώρα». Καί ἔτσι, δέν ξέρω ἄν τό καταλαβαίνουμε, κάνουμε τόν ἀληθινό Θεό τῆς ἀγάπης, τῆς θυσίας καί τῆς προσφορᾶς, ἕνα Ὀλύμπιο θεό γεμάτο μέ ἀνθρώπινα πάθη ἔτοιμο νά ξεσπάσει ἀναλόγως τίς ἀνάγκες καί τίς διαθέσεις του. Σάν νά μήν εἴμαστε χριστιανοί! Σάν νά μήν ἔχουμε γνωρίσει ἀκόμη Τόν σταυρωμένο Θεό τῆς ἀγάπης....

          Καμιά φορά σκέφτομαι καί λέω ὅτι εἶναι σάν νά μήν ἦλθε ποτέ ὁ Θεός στή γῆ μας! Σάν νά μήν μᾶς ἀποκαλύφθηκε ποτέ! Σάν νά μή γίναμε ποτέ παιδιά Του! Ὁπότε ὅταν ξανάρθει στή Δευτέρα Παρουσία Του, δέν θά εἶναι ἄδικο νά μᾶς κρίνει, ἀφοῦ γιά ἐμᾶς, μετά ἀπό 2021 χρόνια παραμένει ἄγνωστός; Μήπως λόγω τῆς ἀτέλειωτης ἀγάπης Του καί τῆς φιλανθρωπίας Του, θά ἔπρεπε νά ἔλθει μία φορά ἀκόμη; Νά ξαναγενηθεῖ σέ ἕνα φτωχό μέρος καί νά ζήσει ξανά, ὅλα ὅσα ξέρουμε ἀπό τήν Καινή Διαθήκη; Νά μᾶς δώσει ἄλλη μία εὐκαιρία σωτηρίας πρίν τή δίκαιη κρίση Του;

          Ἀλλά καί πάλι λέω: Ἄντε καί γίνεται! Καί μετά ἀπό αὐτό κάποιοι ἀπόγονοί μας, καθιερώσουν ἄλλη μία ἐπέτειο γεννήσεώς Του, Χριστούγεννα, θά μᾶς βοηθήσει πραγματικά στό νά ἀλλάξουμε πρός τό καλύτερο, πρός καθ’ὁμοίωσή Του; Οἱ ἀπόγονοί μας θά γίνουν πραγματικά παιδιά Του; Γιορτάζοντας δύο φορές Χριστούγεννα σέ ἕνα χρόνο, θά γίνουμε καλύτεροι ἄνθρωποι; Ἴσως... Ὅμως ἄν σκεφθοῦμε ὅτι δύο χιλιάδες χρόνια καί.., γιορτάζουμε Χριστούγεννα, τί ἄλλαξε στή ζωή μας πραγματικά; Ἐμεῖς, ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς, μέχρι νά κλείσει τά μάτια του καί νά πάει στό Θεό ὅπως λέμε, πόσες φορές στή ζωή μας ζοῦμε Χριστούγεννα; Αὐτό δέν εἶναι μία χάρη καί μία εὐκαιρία ἀπό Θεοῦ, γιά νά καταλάβουμε ὅλα αὐτά πού ἀναφέρουμε καί ἔτσι νά Τόν γνωρίσουμε, νά Τόν πιστέψουμε, νά Τόν κάνουμε πραγματικά Πατέρα μας καί νά ἐνεργοποιηθεῖ ἐπιτέλους ἡ δεδομένη ἀπό Αὐτόν γιά ἐμᾶς υἱοθεσία; 

          Ἀλλά καί ἄν θά ξαναερχόταν στή γῆ μας, ὡς ἄνθρωπος, θά εἴχαμε ἀλλο Εὐαγγέλιο; Θά μᾶς δίδασκε ἄλλα πράγματα; Θά μᾶς μιλοῦσε ἀλλιῶς; Κάποιοι ἀπό ἐμᾶς καμιά φορά τό λένε αὐτό. «Σήμερα ὁ κόσμος ἄλλαξε, προόδευσε. Τότε πού γεννήθηκε ὁ Χριστός ἦταν ἀλλιῶς, ποιό ἀπλοί οἱ ἄνθρωποι. Ἀν ἐρχόταν ξανά θά μᾶς μιλοῦσε ἀλλιῶς, σύγχρονα. Θά ἄλλαζε καί πολλά ἀπό αὐτά πού μᾶς λένε οἱ παπάδες!». Ὑποθέσεις κάνουμε. Δέν ξέρουμε πῶς θά μᾶς ἀντιμετώπιζε καί τί θά μᾶς ἔλεγε;

          Νομίζω ὅμως πώς δέ θά ἔλεγε κάτι διαφορετικό ἀπό αὐτά πού ἔχει ἤδη πεῖ. Μπορεῖ νά τό ἔλεγε μέ ἕνα τρόπο ποιό κατανοητό σέ ἐμᾶς τούς σύγχρονους. Ναί αὐτό θά μποροῦσε νά τό κάνει ὡς παντοδύναμος. Ὅμως τό νόημα τῶν λόγων Του καί ὁ πυρῆνας τῆς διδασκαλίας Του θά ἦταν αὐτός πού ἦταν καί ὅταν πρωτοῆρθε στή γῆ μας. Θά μᾶς ἔλεγε αὐτό πού μᾶς λέει καί σήμερα, Κυριακή μετά τῶν Φώτων 2021, μέσα ἀπό τήν εὐαγγελική περικοπή: «Μετανοεῖτε! Ἠγγικε γάρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν». Μετανοήστε. Ζήσετε τή ζωή σας ὡς μία συνεχή μετάνοια. Γιατί ἡ Βασιλεία Μου, εἶναι ἤδη μαζί σας!

          Ἐπειδή ἡ ἀνακολουθία εἶναι δικό μας χαρακτηριστικό, ἐμεῖς λέμε καί ξελέμε, τό νά ἀλλάζουν τά λεγόμενα κάποιου ἀφορᾶ ἐμᾶς. Ὁ Θεός ὅμως, εὐτυχῶς, εἶναι σταθερός καί συνεπής στά λεγόμενά Του καί τίς ὑποσχέσεις Του. Γι αὐτό καί εἶναι ἀξιόπιστος! Γιατί εἶναι μιά σταθερή δύναμη μέ λόγο καί συνέπεια στήν ὁποία μποροῦμε νά πιστέψουμε, νά ἐμπιστευθοῦμε, νά στηριχθοῦμε! Καί κυρίως, μέ σταθερό καί ἀπαράλακτο θέλημα, τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.

          Ἀκριβῶς γι αὐτό συνεχίζει τό κήρυγμα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, αὐτοῦ πού ἦλθε γιά νά προετοιμάσει τόν κόσμο νά Τόν δεχθεῖ. «Μετανοεῖτε!». Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ τό ἱερό κείμενο, ὅταν ὁ Χριστός ἔμαθε πώς συνελήφθει ἀπό τόν Ἠρώδη ὁ τίμιος Πρόδρομος, ἐφυγε ἀπό τά περίχωρα τοῦ Ἰορδάνου καί πῆγε στήν Καπερναούμ. Σέ μιά περιοχή ὅπου ζοῦσαν καί πολλοί ἐθνικοί, δηλαδή μή Ἰουδαίοι ἄρα ὑπῆρχαν καί εἰδωλολάτρες καί ἀπό ἐκεῖ ξεκινᾶ τό κηρυκτικό ἔργο Του. Ἀπό τή Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν.Ἔτσι ἐκπληρώνεται καί ἡ προφητεία τοῦ προφήτη Ἠσαΐα, κάτι λέγαμε γιά τή συνέπεια τοῦ Θεοῦ. 

          «Μετανοεῖτε» λοιπόν. Πόσο ἀρχαία εἶναι ἡ λέξη αὐτή; Πόσο παλιά εἶναι ἡ παρότρυνση γιά μετάνοια; Ἀπό πότε ὑπάρχει στή ζωή μας; Ἀπό πότε θά ἔπρεπε νά ἔχει γίνει; Εὐτυχῶς μᾶς ἀγαπάει πραγματικά ὁ Θεός! Μήπως τελικά δίπλα στή λέξη πίστη, θά πρέπει νά βάλουμε καί τή λέξη μετάνοια; Ὅταν λέμε ὅτι ἐγώ πιστεύω ταυτόχρονα νά ἐννοοῦμε καί ὅτι ἐγώ μετανοῶ; Ἀλλά τί εἶναι ἡ μετάνοια; Εἶναι ἀπλά ἡ μεταμέλεια γιά κάτι πού ἔχω κάνει, ἐν προκειμένῳ ἁμαρτία;

          Ὄχι δέν εἶναι αὐτό. Ἐνδεχομένως ἔτσι νά τό καταλαβαίνουμε, γενεές τώρα, καί γι αὐτό δέν ἔχουμε μετανοήσει ἀκόμα! Ἡ μετάνοια δέν εἶναι ἡ μεταμέλεια. Αὐτό εἶναι μόνο ἡ ἀρχή! Οὔτε εἶναι ἡ μετάνοια μόνο, ὅπως πολλές φορές λέμε ἐξηγώντας τή λέξη, ἡ ἀλλαγή τοῦ τρόπου σκέψης (ἀλλαγή τοῦ νοός). Μετάνοια εἶναι ἡ ἀλλαγή τοῦ ὅλου ἀνθρώπου, ὅλων τῶν δυνάμεων τῆς ὑπάρξεώς του. Μετάνοια εἶναι ὁ πλήρης προσανατολισμός τοῦ ἀνθρώπου πρός τό Χριστό-Θεό. Μετάνοια εἶναι ἡ μεταστροφή καί τό δόσιμο στό Θεό καί τοῦ μυαλοῦ καί τῆς καρδιᾶς τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ εὐθυγράμμισή τοῦ θελήματος μας πρός τό θέλημά Του. Γι αὐτό στό Πάτερ ἡμῶν, λέμε: «...γενηθήτω τό θέλημά σου...».

          Ἡ μετάνοια ὅμως εἶναι καί ἕνα βίωμα. Ἕνα βίωμα πού δέν ἐνεργεῖται κατά μόνας, ἀλλά ἐν συνόλῳ. Ἡ μετάνοια εἶναι κάτι πού ἀφορᾶ τόν καθένα μας προσωπικά (ἐλευθερία), ἀλλά ἐκπληρώνεται, ὁλοκληρώνεται καί ἐπιτυγχάνεται σέ κοινωνία μέ τούς ἄλλους, τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς (ἡ ἐλευθερία ὡς ἀγαπητική συνύπαρξη-ἀναγνώριση τοῦ ἀδελφοῦ χριστιανοῦ). Ἡ μετάνοια εἶναι τελικά ἕνα ἐκκλησιαστικό γεγονός καί ἐνεργεῖται καί ἀτομικῶς ἀλλά καί συνολικά, ἐκκλησιαστικά. Κι αὐτό γιατί ὁ Θεός μᾶς βλέπει καί μᾶς θέλει σωσμένους ὡς Ἐκκλησία. Πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία Του! Πού εἶναι τό σῶμα Του! Αὐτή γιά τήν ὁποία ἔγινε ἄνθρωπος καί ἔχυσε τό ἅγιο αἶμα Του!

          Αὐτό μᾶς ἐπισημαίνει καί ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς ἡμέρας, πού εἶναι ἀπό τήν πρός Ἐφεσίους τοῦ ἀπ. Παύλου. Στήν ὁποία ὁ ἀπόστολος τονίζει ὅλους ὁ Θεός μᾶς χαριτώνει, ἄν τό καταλαβαίνουμε, καί πώς τό ὅποιο χάρισμα ἤ χαρίσματά μας τά δίνει ὄχι γά νά ξεχωρίζουμε ὡς μονάδες, ἀτομικά. Μᾶς τά δίνει γιά νά γινόμαστε ὁ ἕνας βοήθεια καί συμπλήρωμα τοῦ ἄλλου ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ. Ἐτσι ὅλοι μας ἐπίσης  νά γινόμαστε στοιχεία μέ τά ὁποία στόν κόσμο αὐτό φαίνεται ἡ Ἐκλλησία ὡς ἔργο τοῦ Θεοῦ. Μέσα δέ ἀπό τήν λειτουργία αὐτή ὁ ἕνας νά ὡφελεῖ τόν ἄλλον καί νά τόν βοηθᾶ στήν κατά Χριστόν ὁλοκλήρωσή του. Κάπως ἔτσι νά ἐνεργεῖται καί ἡ περιβόητη, περιπόθητη καί πολυσυζητημένη μετάνοια. Ὁ ἕνας νά βοηθᾶ τόν ἄλλον ὡς πρός αὐτό.

          Καλή χρονιά. Καλή μετάνοια ἀδελφοί μέ τή βοήθεια τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.