ΕΔΩ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ:https://soundcloud.com/r1rmrt4qbvg4/coy0tjcc2k5u
Ἀπό τήν προηγούμενη ἐβδομάδα ἀγαπητοί μου, ἔχει ἀρχίσει ἡ περίοδος τοῦ κατά Ματθαίον Εὐαγγελίου, μέ τήν ὁποία θά φτάσουμε μέχρι τά τέλη τοῦ Σεπτεμβρίου. Ὁ ἐτήσιος κύκλος τῶν Εὐαγγελικῶν περικοπῶν, ἔχει τρεῖς μεγάλες περιόδους, οἱ ὁποίες ἔχουν ἀναλόγως περικοπές ἀπό τούς Εὐαγγελιστές Ἰωάννη, Ματθαίο καί Λουκά. Τό κατά Μάρκον Εὐαγγέλιο ἀναγινώσκεται κυρίως τήν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.
Στή σημερινή δεύτερη Κυριακή ἀπό τό κατά Ματθαίον ἱερό Εὐαγγέλιο, ἀκοῦμε καί θυμόμαστε τό κάλεσμα τῶν πρώτων μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ μας. Ὁ Ὁποίος, ὄντας πιά σέ ἠλικία κατάλληλη γιά τόν Ἰουδαϊκό νόμο, ἀρχίζει τό κηρυκτικό ἔργο Του. Ὄχι ὅτι δέν θά μποροῦσε νά τό κάνει αὐτό καί νωρίτερα, σέ μικρότερη ἠλικία. Ἀλοίμονο! Ἐδῶ δωδεκαετής στό ναό τῶν Ἰεροσολύμων, εἶχε κάνει τούς πρεσβυτέρους στήν ἠλικία, τή γνώση καί τή σοφία νά ἀπορίσουν γιά Αὐτόν.
Θαυμάζουμε ὅμως γιά ἄλλη μία φορά τήν ταπείνωση τοῦ Θεοῦ! Ναί πραγματικά. Μή σᾶς φαίνεται παράξενο! Ὁ μεγαλοδύναμος καί παντοδύναμος Θεός. Ὁ δίδων τόν νόμο στούς ἀνθρώπους, τηρεῖ μέχρι κεραίας ὅπως λέμε αὐτόν τόν νόμο, ἐνῶ θά μποροῦσε ὄχι ἀπλά νά τόν προσπεράσει, ἀλλά καί νά τόν ἀλλάξει ἀνά πᾶσα στιγμή. Γιατί πολύ ἀπλά, εἶναι ὁ Θεός καί μπορεῖ νά κάνει ὅτι θέλει! Ἐπειδή ὅμως τό θέλω Του εἶναι ἡ ἀγάπη καί ἀγαπᾶ γιατί θέλει καί θέλει γιατί ἀγαπᾶ, τό προϊόν αὐτοῦ τοῦ αἰσθήματος εἶναι ἡ ταπείνωση. Αὐτή ἡ παράξενη θεία ταπείνωση, πού γίνεται ἀκόμη καί Σταυρός γιά νά σωθεῖ ὁ ἄνθρωπος, τό ἀγαπημένο πλᾶσμα Του.
Αὐτή λοιπόν ἡ ἀγαπητική ταπείνωση, Τόν κάνει νά ζητᾶ ἀκόμη καί τή βοήθεια τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά μπορέσει νά διενεργήσει τό σωτήριο ἔργο Του. Ναί πράγματι! Ὁ παντοδύναμος Θεός ἔχει ἀνάγκη, καθ’ὑπερβολήν ἡ λέξη, ἀπό αὐτό τό ἀδύναμο πλᾶσμα, τό ἄνθρωπο. Τόν ἄνθρωπο, ὁ ὁποίος κάποτε στόν παράδεισο εἶχε ἐπιλέξει νά παρακούσει τήν ὁδηγία Του, νά μή φάει ἀπό τόν ἀπαγορευμένο καρπό καί ἔκτοτε ὑπῆρχε μέσα στό βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας. Αὐτό τό βρώμικο καί ἁμαρτωλό πλᾶσμα ἔρχεται κάποια στιγμή, πού ὁ μόνος ἐκτός ἁμαρτίας ὑπάρχον, τό θέλει γιά συνεργάτη Του. Τό θέλει γιά βοηθό, γιά νά μπορέσει νά σώσει αὐτό καί τόν κόσμο πού ζεῖ.
Ἔτσι λοιπόν, ὅπως μᾶς περιγράφει ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή, πάει καί τό συναντᾶ στήν καθημερινότητά του, στόν τόπο τῆς ἐργασίας του. Δέν εἶναι τυχαίο ὄμως ὅτι τόν συναντᾶ στή συγκεκριμένη ἐργασία, τό ψάρεμα. Ἔχει τό λόγο Του. Θά μποροῦσε νά τό κάνει ἀπό ὁποιαδήποτε ἄλλη ἐργασία, τήν ἀγροτική, τήν κτηνοτροφική, τήν ἐμπορική, τήν τεχνική. Ὁ Ἴδιος εἶχε δουλέψει ὡς μαραγκός κοντά στόν Ἰωσήφ. Ὄμως τελικά ἐπιλέγει τή συγκεκριμένη ἐργασία, τό ψάρεμα. Ἐπιλέγει οἱ πρώτοι πού θά καλέσει νά γίνουν μαθητές Του νά εἶναι ψαράδες. Γιατί;
Γιατί τό ἔργο πού θά κάνει, τό σωτήριο ἔργο Του γιά ἐμᾶς, μοιάζει πολύ μέ τό ψάρεμα. Θά θυμᾶστε, ὁ Ἴδιος κάποια στιγμή μᾶς ὀνομάζει λογικά πρόβατα καί σίγουρα εἴμαστε τέτοια. Δέν θά ἦταν ὅμως νομίζω ὑπερβολή νά ποῦμε, πώς μᾶς βλέπει καί ὡς ψάρια! Μπορεῖ νά μή τό λέει, ἀλλά τό ἐννοεῖ. Γι αὐτό καί τί λέει στούς ἀρχικά ψαράδες καί μετά μαθητές καί ἀποστόλους Του: «Δεῦτε ὀπίσω μου, καί ποιήσω ἡμᾶς ἀλιεῖς ἀνθρώπων». Ἀκολουθῆστε Με καί θά σᾶς κάνω ψαράδες ἀνθρώπων.
Μάλιστα ἀγαπητοί μου. Δέν εἶναι παράξενο, οὔτε ὑποτιμητικό. Ὁ πάνσοφος Δημιουργός μας, μᾶς βλέπει καί ὡς ψάρια. Τά ὁποία κυκλοφοροῦν μέσα στή θάλασσα πού λέγεται κόσμος καί κινδυνεύουν ἀνά πᾶσα στιγμή νά πιαστοῦν στό δίχτυ αὐτοῦ πού ἐπιβουλεύεται Αὐτόν, τό Θεό καί ὅ,τι ἔχει κάνει. Ξέρουμε ποιός εἶναι αὐτός. Ὁ πονηρός καί μισόκαλος διάβολος. Ἤδη, τό ἔχει καταφέρει κάποτε στόν παράδεισο. Ἦλθε ὡς πειρασμός, ἔριξε τό δίχτυ του καί δυστυχῶς ἔπιασε μέσα σ’αὐτό τό ἀγαπημένο πλάσμα τοῦ Θεοῦ. Καί ἀπό ἐκεῖ καί μετά τόν εἶχε ὑπό τή δυναστεία του καί τόν τυρανοῦσε, τόν καταδυνάστευε. Αὐτό τό μαρτύριο, ἦλθε νά σταματήσει ὁ Χριστός.
Καί ὁ μόνος τρόπος πού θά μπορέσει νά τό κάνει, εἶναι νά τόν πιάσει στό δικό Του δίχτυ. Γι αὐτό θέλει πεπειραμένους ἐπαγγελματίες ὡς συνεργάτες. Βέβαια τό ψάρεμα τῶν ἀνθρώπων εἶναι τελείως διαφορετικό. Θέλει ἰδιαίτερη τεχνική. Γι αὐτό καί τούς λέει πώς θά τούς κάνει ἀλιεῖς ἀνθρώπων! Θά τούς κάνει δηλαδή ἄλλου εἴδους ψαράδες καί θά τούς διδάξει Αὐτός τήν τέχνη αὐτή. Ἡ τέχνη αὐτή ὅμως δέν εἶναι ὅπως ὅλες τίς ἄλλες τέχνες τοῦ κόσμου αὐτοῦ. Εἶναι «ἄλλου κόσμου» καί ὡς τέτοια δέν μπορεῖ νά γίνει χωρίς τή βοήθεια Αὐτοῦ πού εἶναι δημιουργός αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ἡ βοήθεια αὐτή εἶναι ἡ φώτιση καί ἡ δύναμη τῆς θείας χάριτος, πού μόνο διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μπορεῖ νά λάβει ὁ ἄνθρωπος. Αὐτό πού γιορτάσαμε λίγες ἡμέρες πρίν, τήν Πεντηκοστή. Ἀπό τήν ἡμέρα ἐκείνη οἱ ἀγράμματοι ψαράδες ἀναδείχθηκαν θεολόγοι ὅπως λέει ἕνα τροπάριο τῆς ἐορτῆς καί συνέχισαν τό παράξενο ψάρεμα, αὐτό πού ἄρχισε ὁ Χριστός μας.
Θέλοντας νά ἐπισημάνουμε κάτι μέσα ἀπό τή σημερική Εὐαγγελική περικοπή ἀλλά καί ὅσα προαναφέραμε, μποροῦμε νομίζω νά ποῦμε πώς θά πρέπει νά θεωρήσουμε τούς ἐαυτούς μας ὡς ψάρια. Τά ὁποία κολυμποῦν στή θάλασσα πού λέγεται κόσμος καί ἀνά πᾶσα στιγμή μπορεῖ νά πιαστοῦν στό δίχτυ αὐτοῦ πού μισεῖ καί Θεό καί ἄνθρωπο. Καί δυστυχῶς αὐτό συμβαίνει πολύ εὔκολα καί σχεδόν πάντοτε. Ἡ ἁμαρτία δυστυχῶς ἐνεργεῖται στόν κόσμο μας, γιατί στό δίχτυ τοῦ «ἐχθροῦ» εἶναι ὅλα προκλητικά, δελεαστικά καί ἀπολαυστικά.
Ὁ «ἐχθρός» ἔχει πεῖρα αἰώνων καί μπορεῖ εὔκολα καί μᾶς ξεγελάει! Καί τό καταφέρνει αὐτό, γιατί δέν ἔχει ἀλήθεια καί ταπείνωση, ἀλλά ψέμα, ἐπιτίδευση καί ὑπερηφάνεια. Κάνει φασαρία καί ἐντυπωσιάζει καί ἔτσι μᾶς σαγηνεύει καί μᾶς πιάνει στό δίχτυ του. Κι ἐμεῖς, τόσο σοφοί, τόσο σπουδαίοι εἴμαστε, τόσα πολλά ξέρουμε πού τελικά μόνοι μας ὅπως τά ψάρια, πᾶμε καί πιανόμαστε στό δίχτυ του. Καί βεβαίως αὐτό πού ἀκολουθεῖ μετά δέν εἶναι ἄλλο, παρά ὁ θάνατος κι ὁ χαμός μας στήν αἰώνια κόλαση. Ξέρετε, ὁ πονηρός δέ θά σοῦ πεῖ ποτέ «ἔλα νά σέ πάω στήν κόλαση». Θά σέ κάνει πᾶς χωρίς νά τό καταλάβεις καί μάλιστα κατά τή διαδρομή νά περνᾶς καί ὑπέροχα καί θαυμάσια καί νά σ’ἀρέσει!!!
Ἄς παρακαλοῦμε λοιπόν ἀδελφοί μου στήν προσευχή μας, νά μᾶς φωτίζει ὁ Θεός νά βλέπουμε καλά καί σωστά τούς δρόμους πού χαράζουμε στίς ζωές μας, ἔτσι ὥστε αὐτοί νά ἔχουν κατάληξη τήν αἰώνια ζωή κοντά καί μαζί Του. Ἄς Τόν παρακαλοῦμε, νά μᾶς δίνει τή δύναμη νά εἴμαστε μωροί κατά κόσμον, ἀλλά σοφοί κατ’Αὐτόν. Νά μποροῦμε νά διακρίνουμε τό δίχτυ τοῦ πονηροῦ, τό ὁποίο μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς μας νά ἀποφεύγουμε καί ἀντιθέτως νά διακρίνουμε τό δικό Του σωτήριο δίχτυ στό ὁποίο μέ ὅλη μας τήν καρδιά νά πέφτουμε γιά νά πιαστοῦμε. Τό δίχτυ αὐτό, δέν εἶναι ἄλλο ἀδελφοί ἀπό αὐτό πού ὁ Ἴδιος ὁ πρώτος καί μεγάλος ψαράς καί οἱ μαθητές Του μᾶς ἄφησαν ὡς συνέχεια τοῦ ἔργου τους, ἡ Ἐκκλησία. Τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ ὅπως ἀλλιῶς ὀνομάζεται. Καί νομίζω πώς αὐτό πού θά πρέπει ἀπό σήμερα νά ψάχνουμε καί νά ἐρευνοῦμε μέ ὅλη μας τήν καρδιά, εἶναι τό νά καταλάβουμε καί νά ἀντιληφθοῦμε τί πραγματικά εἶναι Ἐκκλησία. Νά καταλάβουμε ὅτι δέν ἀρκεῖ μόνο νά ἀναφέρουμε τό ὄνομά της, ἀλλά νά κάνουμε ζωή μας τή διδασκαλία της καί κυρίως τήν ἄσκηση τῆς ἀγάπης καί τῆς ἀδελφικότητας. Τέλος πῶς αὐτή ὑπάρχει ὡς δίχτυ θεϊκό στό ὁποίο ἐάν πιαστεῖ πραγματικά ὁ ἄνθρωπος, ὄχι μόνο δέ θά γνωρίσει θάνατο, ἀλλά θά κερδίσει καί τήν αἰώνια ζωή κοντά στόν Μεγάλο Ψαρά, τό Χριστό μας. Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου