ΕΔΩ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ: https://soundcloud.com/r1rmrt4qbvg4/64vteh7erexu
Ὡς ἀπαρχὰς τῆς φύσεως, τῷ φυτουργῷ τῆς κτίσεως,...Ὡς τίς προσφορές τῶν πρώτων καρπῶν ἀπό τή φύση, σ’Αὐτόν πού ἔσπειρε καί καλιεργεῖ ὅλη τήν κτίση,... ἡ οἰκουμένη προσφέρει σοι Κύριε, τοὺς θεοφόρους Μάρτυρας, ... σοῦ προσφέρει Κύριε ὅλη ἡ οἰκουμένη τούς θεοφόρους μάρτυρες,...ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις, ἐν εἰρήνῃ βαθείᾳ, τὴν Ἐκκλησίαν σου, διὰ τῆς Θεοτόκου συντήρησον, πολυέλεε....διά τῶν θερμῶν παρακλήσεων αὐτῶν καί τῆς Θεοτόκου, τήν Ἐκκλησία Σου σέ βαθειά-ἀτελείωτη εἰρήνη διατήρησε, ἀνεξάντλητα ἐλεήμονα Θέε μας.
Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων ἀγαπητοί μου. Ἡ τελευταία γιορτή τῆς χαρμοσύνου περιόδου τοῦ Πάσχα. Μίας περιόδου γεμάτης σπουδαίων καί σημαντικῶν γεγονότων, πού ἀφορούν τήν πίστη μας. Ἡ Ἀνάσταση, χωρίς τήν ὁποία ὅπως λέει ὁ ἀπ. Παῦλος θά ἦταν «ματαία» ἡ πίστη μας. Ἡ Ἀνάληψη, διά τῆς ὁποίας ὁλοκληρώνεται ἡ θέωση τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ἡ ὁποία εἶχε σταματήσει κάποτε ἄδοξα στόν Παράδεισο μέ τό προπατορικό ἁμάρτημα. Ἡ Πεντηκοστή, κατά τήν ὁποία γίνεται ἡ ἐκκίνηση τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἐκκλησίας στόν κόσμο μας. Τέλος καί κατακλείδα ὅλων αὐτῶν ὅπως προαναφέραμε, ἡ σημερινή γιορτή.
Καί εἶναι κατακλείδα, γιατί εἶναι τό φυσικό ἐπακόλουθο ὅλων αὐτῶν τῶν γεγονότων.Ἡ Ἀνάσταση ἡ βάση τῆς πίστης. Ἡ Ἀνάληψη διόρθωση καί θέωση τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως. Ἡ Πεντηκοστή, ἡ δημιουργία τῆς Ἐκκλησίας πού θά συνεχίσει τό σωτήριο ἔργο τοῦ Χριστοῦ καί θά εἶναι τό ὄχημα πού θά μεταφέρει τόν κόσμο στά ἔσχατα, τή Δευτέρα Παρουσία. Τέλος ἡ σημερινή γιορτή, ἡ ὁποία μᾶς δείχνει τό ἀποτέλεσμα τοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας στή ζωή μας, πού δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τόν ἁγιασμό μας. Δηλαδή τῆς θεώσεως πού προαναφέραμε.
Ἡ πίστη μας, πολύ σωστά, καθιέρωσε τή γιορτή τῶν Ἁγίων Πάντων ἀκριβῶς μετά τή γιορτή τῆς Πεντηκοστῆς, γιά νά μᾶς δείξει ποιό εἶναι τό ἀποτέλεσμα της. Δηλαδή πολύ ἀπλά νά σκεφτοῦμε: Πεντηκοστή, Ἐκκλησία, ἁγιασμός. Ποιό τό ἀποτέλεσμα τῆς ὑπάρξεως τῆς Ἐκκλησίας; Ὁ ἁγιασμός τῶν ἀνθρώπων. Ἔτσι λοιπόν ἡ πίστη μας ἀφιερώνει μία ἡμέρα καί γιορτάζει τό γεγονός τοῦ ἁγιασμοῦ τῶν μελῶν της καί μᾶς προβάλει ὅλο τό πλῆθος αὐτῶν πού καταγράφησαν στό ἁγιολόγιο της.
Ὅλους. Γνωστούς καί ἀγνώστους. Μεγάλους καί μικρούς. Γυναίκες καί ἄνδρες. Νέους καί παιδιά. Καί εἶναι ἕνα ξεσήκωμα πνευματικό, ἕνα πανηγύρι ἅγιο πραγματικά ἡ σημερινή ἡμέρα. Δέν θά ἦταν δέ νομίζω ὑπερβολή νά ποῦμε, πώς στήν πραγματικότητα ἡ σημερινή γιορτή εἶναι συνέχεια τῆς Πεντηκοστῆς. Γιατί ὅπως μία Κυριακή πρίν ἔτσι καί σήμερα ποιός γιορτάζει; Ἡ Ἐκκλησία! Ἡ Ἐκκλησία, ὡς κοινωνία ἁγίων.
Ναί, γιατί αὐτό εἶναι ἀγαπητοί μου ἡ Ἐκκλησία. Μία κοινωνία ἁγίων! Ἕνα σύνολο προσώπων πού δένονται καί ἐνώνονται μεταξύ τους, μέ τή Θεία χάρη ὡς ἁγιότητα. Ὥ!!! Νά καταλαβαίναμε πραγματικά τί σημαίνει πίστη, Ἐκκλησία. Σημαίνει νά κάνεις παρέα μέ τούς ἁγίους! Νά εἶσαι φίλος τους καί αὐτοί νά σέ ἔχουν φίλο! Δέν ὑπάρχει παρόμοιο μεγαλείο καί δόξα στόν κόσμο μας. Νά σέ ρωτήσει κάποιος «μέ ποιούς κάνεις παρέα» καί ἐσύ νά τοῦ πεῖς ἀπλά «μέ τούς ἁγίους».
Ναί, γιατί στήν πραγματικότητα αὐτή εἶναι μία ἀλήθεια, πού δυστυχῶς λίγοι τήν καταλαβαίνουμε. Γιατί ζῶντας τήν καθημερινότητα μέ ὅ,τι αὐτή ἔχει, ξεχνοῦμε ὅτι ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας ἔχουμε καί μία πνευματική ὑπόσταση καί ζωή. Τῆς ὁποίας ἀπόδειξη εἶναι αὐτό πού γιορτάζουμε σήμερα, ἡ ἁγιότητα καί ὅσοι ἀξιώθηκαν νά τήν πάρουν ὡς εὐλογία στή ζωή τους. Ὡς εὐαρέσκεια τοῦ Θεοῦ καί ἀπάντηση Του στόν τρόπο τῆς βιοτῆς τους. Οἱ ἅγιοι, εἶναι αὐτοί πού τελικά καταλαβαίνουν τήν ἀλήθεια πού προαναφέραμε.
Καί ὅμως. Ὑπάρχει κάποια στιγμή, ὄχι μόνο μία φορά ἀλλά σίγουρα πολλές στή ζωή μας, πού ἔχουμε τήν εὐκαιρία νά τό συνειδητοποιήσουμε. Νά ἀντιληφθοῦμε ὅτι στόν κόσμο αὐτό ἔχουμε σχέση καί μέ ἁγίους! Ὅτι ἡ ζωή μας, εἶναι μία εὐκαιρία ἁγιότητας. Πότε εἶναι αὐτή; Κάθε φορά πού μπαίνουμε σέ ἕνα ναό. Εἰδικά ὅταν αὐτός εἶναι καί ἁγιογραφημένος. Ἡ ἁγιογράφηση τοῦ ὅλου ναοῦ, οἱ σεβάσμιες μορφές τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας μας καί ὅλων τῶν ἁγίων, μᾶς δείχνουν ἀκριβῶς αὐτό πού λησμονοῦμε. Ἕναν κόσμο στόν ὁποίο ἀνήκουμε, ἀλλά περισσότερο ἀσυνείδητα καί λιγότερο συνειδητά δραπετεύουμε.
Ἕναν κόσμο πού θά εἶναι ἡ κατάληξή μας, ὅταν ἔλθει ἡ στιγμή ν’ἀφήσουμε, ὅπως συχνά λέμε, τοῦτο τόν μάταιο. Αὐτό εἶναι σχεδόν τραγικό ἄν καί θά μπορούσαμε νά μή βάλουμε κἄν τό σχεδόν. Γιατί τί ἄλλο ἐκτός ἀπό τραγικό θά μποροῦσε νά εἶναι ἀπό τή μία νά ὁμολογεῖς τήν ματαιότητα καί τό πρόσκαιρο αὐτοῦ τοῦ κόσμου καί ἀπό τήν ἄλλη νά ἀφήνεσαι καί νά παρασύρεσαι ἀκριβῶς ἀπό αὐτήν τήν ματαιότητα. Ἡ ὁποία θά πρέπει νά ὁμολογήσουμε, εἶναι ποιό θελκτική, ποιό προκλητική, ποιό ἀπολαυστική, ποιό οἰκία πρός ἐμᾶς. Ὁ διάβολος κάνει καλά τή δουλειά του.
Καί λίγο μέ τά πάθη μας, λίγο μέ τό δίκαιο γιά τό ὁποίο εἴμαστε ἔτοιμοι νά κάνουμε καί πόλεμο μέ τόν ὁποιονδήποτε. Λίγο μέ τό ψέμα. Λίγο μέ τή δικαιολογία. Λίγο μ’αὐτό, λίγο μέ τό ἄλλο λίγο μέ τό ὅτι «ἔλα μωρέ! ἄνθρωπος εἶσαι κι ἐσύ», καταφέρνει νά μᾶς ἀποκοιμίζει καί νά μᾶς τραβᾶ μακριά ἀπό αὐτό πού εἶναι τό μεγάλο δῶρο καί ἡ μεγάλη εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ. Τόν πνευματικό κόσμο, τήν κοινωνία μας μέ τό Θεό καί τούς ἁγίους. Κι ὅμως, ἄν διαβάζαμε κάθε μέρα λίγο Καινή Διαθήκη, ἐκτός τοῦ ὅτι θά εἴμασταν πάντα ὑποψιασμένοι γιά τό σκοπό καί τό νόημα τῆς πίστέως μας, θά διαβάζαμε κι ἐκείνο πού τονίζει ὁ ἀπ. Παύλος στούς Ἐφεσίους, «... ἄρα οὔν οὐκέτι ἐστέ ξένοι καί πάροικοι, ἀλλά συμπολίται τῶν ἁγίων καί οἰκίοι τοῦ Θεοῦ...». Ἄρα λοιπόν δέν εἶστε ξένοι καί ἐπισκέπτες, ἀλλά συμπολίτες μέ τούς ἁγίους καί οἰκογένεια μέ τό Θεό!!! Τέτοιο μεγαλείο δέ θά βροῦμε πουθενά ἀλλοῦ!!!
Ἀπό τήν ἄλλη, ὁ Ἵδιος ὁ Χριστός, ὁ ἀρχηγός καί σωτήρας μας, μᾶς ὀνομάζει φίλους Του!!!;;; « Ὑμεῖς φίλοι μου ἐστέ...οὐκέτι λέγω ὑμᾶς δούλους,...ὑμᾶς δέ εἴρηκα φίλους, ὅτι πάντα ἄ ἤκουσα πάρα τοῦ πατρός μου ἐγνώρισα ὑμίν».Ὑπάρχει σπουδαιότερο ἀπό αὐτό; Νά σέ λογαριάζει γιά φίλο Του, ὁ Χριστός; Νομίζω πώς ἄν τό καταλαβαίναμε αὐτό πραγματικά, τί μπορεῖ νά προσφέρει στή ζωή μας, δέν θά τυρανιόμασταν ἀπό ἕνα σωρό προβλήματα καί δέν θά εἴχαμε ψυχολογικά. Βέβαια, ἡ φιλία δέν εἶναι ἀφηρημένη, ἀλλά συγκεκριμένη.
Ὅταν πραγματικά εἶσαι φίλος μέ κάποιον, δέν ἐπιρεάζεσαι ἀπό αὐτόν; Δέν γίνεσαι ἕνα μαζί του; Ἄν ἔχεις πραγματική φιλία μέ τό Χριστό, δέν θ’ἀρχίσεις σιγά-σιγά νά Τοῦ μοιάζεις; Δείξε μου τό φίλο σου, νά σοῦ πῶ ποιός εἶσαι! Γι αὐτό καί ὁ Χριστός μας ἐπισημαίνει πώς ἡ φιλία ὑπάρχει, ὅταν ὁ ἄνθρωπος προσπαθεῖ νά τηρήσει, ὅσα Αὐτός παραγγέλνει, «...ὑμεῖς φίλοι μου ἐστέ, ἐάν ποιῆτε ὅσα ἐγώ ἐντέλλομαι...». Δηλαδή Ἐγώ σᾶς λέω φίλους καί τό ἐννοῶ! Θά τό καταλάβετε ὅμως κι ἐσεῖς, ὅταν ἀρχίσετε νά κάνετε τρόπο ζωῆς τό Εὐαγγέλιό Μου.
Ἄρα λοιπόν ἀγαπητοί μου, τί εἶναι ἁγιότητα; Τό τέλειο; Τό ἄμεμπτο; Τό ἠθικό; Τό ἀπαθές; Ἡ πιστή τήρηση τῶν ἐντολῶν; Ἡ πιστή τήρηση τῆς πίστεως, ὡς ἐκκλησιαστική ζωή; Ναί! Εἶναι ὅλα αὐτά μαζί καί καθένα ἀπό μόνο του. Κάνενα ὅμως ἀπό αὐτά δέν μπορεῖ νά γίνει κομμάτι τῆς ζωῆς μας, ἐάν πρώτα δέν γίνει κάτι ἄλλο. Ποιό εἶναι αὐτό; Ἡ συναίσθηση καί ἡ κατανόηση ὅλων ὅσων προαναφέραμε. Ἀλλά κυρίως, τό ὅτι ἡ ζωή μας εἶναι μία εὐκαιρία ἁγιότητας.
Ἡ ὁποία εἶναι ἡ κατανόηση καί ἀντίληψη πώς ἡ ζωή μας, εἶναι μία συνύπαρξη μέ τούς ἤδη ἁγίους τοῦ Θεοῦ, τήν Παναγία μας καί τό Χριστό! Καί ποῦ, πῶς συμβαίνει αὐτό; Ποῦ ἀλλοῦ; Στήν Ἐκκλησία! Καί πῶς συμβαίνει; Μέ τήν προσπάθεια νά κάνουμε τρόπο ζωῆς τό Εὐαγγέλιο, τό λόγο τοῦ Χριστοῦ! Βέβαια ὑπάρχει κάποιος, ὁ ὁποίος μέ κάθε τρόπο θέλει νά μᾶς παραπλανήσει καί νά μᾶς σύρει στό χαμό. Ξέρουμε ποιός! Δέ χρειάζεται νά τόν ὀνοματίζουμε κι ἀπό πάνω.
Ἄς μήν τοῦ παραδωθοῦμε ἔτσι εὔκολα, ἀμαχητί, λόγω τοῦ ὅτι εἴμαστε ἄνθρωποι καί πώς πάντα δέ μᾶς ἀφήνει ν’ἀγιάσουμε ὅπως λέμε. Ἄς κάνουμε τόν ἀγώνα μας μέ φιλότιμο καί πίστη στή δύναμη τοῦ Χριστοῦ μας, τῆς Παναγίας μητέρας Του καί τῶν ἤδη φίλων Του ἀλλά καί δικῶν μας. Αὐτῶν πού σήμερα πανηγυρικά ἐορτάζουμε καί τιμοῦμε, τούς Ἁγίους Πάντες. Αὐτό πού θά μᾶς δικαιώσει ἀπέναντι στό Θεό, δέν εἶναι τό ἄν τά καταφέραμε, ἀλλά ἐάν τό προσπαθήσαμε. Ἄν προσπαθήσαμε νά ζήσουμε τήν ἁγιότητα. Ὅσο μπορέσουμε, ὅσο τά καταφέρουμε.
Ὁ Χριστός εὐλογεῖ τήν προσπάθεια καί αὐτήν περιμένει. Ἄς μή μᾶς ἀπασχολεῖ λεπτομεριακά καί σχολαστικά τό ἄν καί πόσο εἴμαστε ἅγιοι, ἀλλά τό ἄν κάνουμε τήν προσπάθειά μας μέ ἐμπιστοσύνη καί δοξολογία στή δύναμη, τό ἔλεος καί τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Στό κάτω-κάτω ἡ ἁγιότητα δέν εἶναι πάντα ἀντιληπτή! Μπορεῖ νά εἶσαι ἅγιος καί νά μήν τό καταλαβαίνεις. Κάτι ἔχει νά μᾶς πεῖ γι αὐτό ἐκείνος ὁ τσαγγάρης τῆς Ἀλεξάνδρειας, πού σέ συγκεκριμένη στιγμή ὅπως εἶδε ὁ Μέγας Ἀντώνιος, ἦταν ποιό ἅγιος ἀπό αὐτόν....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου