ΠΕΜΠΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ. ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ Ἤ ΤΟ ΑΠΙΘΑΝΟ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΔΥΝΑΤΟ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ.

 

 ΕΔΩ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ:https://soundcloud.com/ovsulniux6hk/vh3yw6tza6nt 

 

 

        «Πόρνης ἐπεθύμει ὁ Θεός; Ναί, πόρνης· τῆς φύσεως τῆς ἡμετέρας λέγω. Πόρνη ἐπεθύμει ὁ Θεός; Καί ἄνθρωπος μέν, ἐάν ἐπιθυμήση πόρνης καταδικάζεται, Θεός δέ πόρνης ἐπιθυμεῖ; Καί πάνυ. Πάλιν, ἄνθρωπος ἐπιθυμεῖ πόρνης, ἵνα γένηται πόρνος· Θεός δέ ἐπιθυμεῖ πόρνης, ἵνα τήν πόρνην παρθένον ἐργάσηται...»     Πόρνη ἐπιθυμοῦσε ὁ Θεός; Ναί, πόρνη· τή φύση μας ἐννοῶ. Πόρνη ἐπιθυμοῦσε ὁ Θεός; Ὁ ἄνθρωπος ἄν ἐπιθυμήσει πορνική σχέση γίνεται ἁμαρτωλός καί κατάδικος καί ὁ Θεός, ἡ ἀπόλυτη ἀγνότητα καί καθαρότητα ἐπιθυμεῖ νά σμίξει μέ πόρνη; Καί πάρα πολύ! Πάλι λέω, ὁ ἄνθρωπος ἐπιθυμεῖ πόρνη καί γίνεται κι αὐτός πόρνος· Ὁ Θεός ὅμως ἐπιθυμεῖ πόρνη, γιά νά τήν κάνει καί πάλι ἀγνή καί καθαρή. Παρθένο.

          Πραγματικά ἀγαπητοί μου, νομίζω πώς αὐτά τά λόγια σίγουρα μᾶς κάνουν καί ἀποροῦμε. Τουλάχιστον. Ἡ ἠθική μας, τό ὑπόβαθρο τῆς πίστεώς μας κλονίζονται καί προβληματίζονται μ’αὐτά. Μόλις συνέλθουμε ἀπό τήν ἔκπληξη, σίγουρα θά σκεφτοῦμε: «Μπά! Ἀποκλείεται! Αὐτά τά λόγια δέν εἶναι σωστά. Ποιός ξέρει ἄραγε ποιός πλανεμένος τά εἶπε». Κι ὅμως. Τά λόγια αὐτά εἶναι λόγια ἁγίου καί μάλιστα ἀπό τούς πιό ὀνομαστούς στήν Ἐκκλησία μας. Εἶναι τοῦ μεγίστου ἱεράρχου, ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ἀπό τήν ὁμιλία του πρός Εὐτρόπιον, «Ὅτε τῆς Ἐκκλησίας ἔξω βρεθεῖς Εὐτρόπιος, ἀπεσπάσθη».

          Βέβαια, σέ συνέχεια τοῦ θαυμασμοῦ καί τῆς ἀπορίας, ἡ δεύτερη σκέψη πού μπορεῖ νά ἔλθει στό μυαλό μας εἶναι ἡ ἐξῆς: « Ὡραία. Καλά. Τά λέει ὁ ἅγιος. Γίνονται ὅμως αὐτά; Μία πόρνη, πώς μπορεῖ νά ξαναγίνει ἀγνή, παρθένος;». Ἐδῶ θά πρέπει νά κάνουμε μία διευκρίνηση. Ὁ ἅγιος ὡς πόρνη ἀναφέρει τήν ἀνθρώπινη φύση μας, ἡ ὁποία μέ τό προπατορικό ἁμάρτημα, ξέπεσε ἀπό τό ἀρχοντικό τοῦ Θεοῦ ὅπου βρισκόταν καί κυλήχθηκε μέσα στό βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας. Αὐτή τήν πορνική ἱδιότητα καί κατάσταση μέ τήν ἐνανθρώπισή καί τό σωτήριο ἔργο Του διόρθωσε καί ἀποκατέστησε ὁ Θεός. Ἔκανε ξανά κυριολεκτικά παρθένο, τήν πρώην πόρνη.

          Τήν προαναφερθείσα ἀπορία μας ὅμως, γιά τό ἄν μία πόρνη, στήν πραγματικότητα ἕνας ἄνθρωπος, μπορεῖ νά ξαναγίνει παρθένος δηλαδή ἀγνή-ἀγνός, μᾶς τή λύνει μία ἄλλη ἁγία μορφή. Ἡ ὁποία εἶναι τόσο σημαντική καί διδακτική γιά ὅλους μας, πού ἡ ἁγία Ἐκκλησία μας τήν προβάλει σήμερα πέμπτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν. Παρόλῳ πού ἡ μνήμη της τιμᾶται  σέ ἄλλη ἡμερομηνία, 1^η Ἀπριλίου. Ἡ ἁγία Μαρία ἡ Αἰγυπτία.

Ἡ ἄλλοτε σπουδαία καί περίφημη πόρνη! Αὐτή πού ἀπό ἕνα σημείο καί μετά δέν περίμενε νά πᾶνε σ’αὐτήν οἱ ἄντρες, ἀλλά πήγαινε αὐτή σέ αὐτούς χωρίς νά ζητᾶ καί χρήματα. Γιά νά ἰκανοποίησει τήν ἐρωτικά ἄρρωστη διάθεση καί ἐπιθυμία της. Αὐτήν τήν πόρνη μᾶς προβάλει ἡ ἁγία Ἐκκλησία μας, ὡς παράδειγμα μετανοίας καί ἀγάπης ἀληθινῆς πρός τό Θεό. Μέσα δέ ἀπό αὐτήν ἐπαληθεύεται γιά μία φορά ἀκόμη ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ μας, πώς οἱ πόρνες καί οἱ τελῶνες μᾶς δείχνουν τό δρόμο γιά τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Διά τῆς μετανοίας. Ἐπίσης ἀποδεικνύεται περίτρανα πώς τίποτε δέν εἶναι ἀδύνατο γιά τό Θεό. 

Ἡ ἁγία γεννήθηκε στήν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου. Σέ ἡλικία 12 ἐτῶν φεύγει ἀπό τό σπίτι της καί βυθίζεται στό βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας, κάνοντας μιά ζωή ὅπως τήν προαναφέραμε. Κάποτε εὐρισκόμενη στό λιμάνι τῆς πόλης, ἀνέβηκε σέ ἕνα πλοίο πού πήγαινε πιστούς γιά προσκύνημα στά Ἰεροσόλυμα. Ἐπειδή δέν εἶχε χρήματα γιά τό εἰσητήριο, τό πλήρωσε μέ τόν τρόπο πού ἤξερε. Ὅταν ἔφτασε στήν ἁγία πόλη καί πῆγε νά προσκυνήσει τόν Τίμιο Σταυρό, μία δύναμη δέ τῆς ἐπέτρεπε. Κατάλαβε.

Βγῆκε ἔξω ἀπό τό ναό, βρῆκε μία εἰκόνα τῆς Παναγίας μας καί μέ δάκρυα στά μάτια τήν παρακάλεσε νά τή βοηθήσει νά προσκυνήσει. Ἔδωσε δέ ὑπόσχεση πώς ἄν συμβεῖ αὐτό, πάραυτα θά σταματήσει τή ζωή πού ἔκανε καί θά ἀλλάξει τελείως. Πράγματι μετά ἀπό αὐτήν τήν προσευχή καί τήν ὑπόσχεση, μπόρεσε νά προσκυνήσει τόν Τίμιο Σταυρό. Μέ δάκρυα στά μάτια εὐχαρίστησε τό Σωτῆρα Χριστό γιά τήν ἀγάπη καί τό ἔλεός  Του καί μέ μιά ἀπόφαση ἔφυγε τήν ἴδια στιγμή γιά τήν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνη.

Ἐκεῖ ἔζησε σαράντα ἑπτά χρόνια χωρίς νά συναντήσει ἄνθρωπο. Μέ μόνη παρέα τά ἄγρια θηρία, ἔκανε πολύ μεγάλο ἀγώνα γιά νά ζήσει. Ὄχι γιατί φοβόταν τό θάνατο, ἀλλά γιατί ἤθελε πρώτα νά μετανοήσει ὁλοκληρωτικά. Ἔζησε σχεδόν κόλαση. Ἡ προηγούμενη ζωή της μέ τά πάθη καί τίς ἀπολαύσεις της, τῆς ἐπιτίθετο μέ ὅλες τίς δυνάμεις της. Αὐτό ἦταν πολύ μεγάλη τυρανία διότι τά πάθη τά ὁποία κουβαλοῦσε μαζί της, ἐξορμοῦσαν πρός ἐκπλήρωση. Ὅμως ἡ ἀπόφαση ἦταν ὁριστική. «Δέν γυρνῶ πίσω!» Ἐκεῖνες τίς στιγμές τίς ἔντασης καί τῆς ἀγωνίας, ἔχωνε τό κεφάλι της μέσα στήν ἄμμο τῆς ἐρήμου καί παρακαλοῦσε «ὁ πλάσας με, σῶσον με!»

Ἔτσι πέρασε γιά δεκαεπτά χρόνια. Τό σῶμα της πλέον, τό ἄλλοτε ὄμορφο καί ἐλκυστικό εἶχε ἀδιάσει, εἶχε στεγνώσει τελείως καί ὅπως ἀναφέρει τό συναξάριο, δέν μποροῦσε νά διακρίνει κάποιος, ἄν εἶναι γυναικείο ἤ ἀνδρικό. Λίγο πρίν πεθάνει, γνώρισε τόν ἁββᾶ Ζωσιμᾶ, ἀπό τά χέρια τοῦ ὁποίου κοινώνησε τῶν ἀχράντων μυστηρίων. Ἧταν Πᾶσχα καί τοῦ ζήτησε νά ἔλθει ξανά τό ἐπόμενο γιά νά  κοινωνήσει. Ἐτσι καί ἔγινε. Ὅμως τήν ἐπόμενη φορά, μετά ἀπό ἕνα χρόνο πού ἦλθε ὁ Ζωσιμᾶς γιά νά τήν κοινωνήσει τή βρῆκε νεκρή. Τή βρῆκε ξαπλωμένη πάνω στήν ἄμμο, μέ τά χέρια σταυρωμένα στό στῆθος καί νά κοιτᾶ πρός τήν ἀνατολή. Δίπλα στήν ἄμμο εἶχε γράψει μέ τό χέρι της τά τοῦ ἐνταφιασμοῦ της. Ἕνα λιοντάρι τόν βοήθησε νά τή θάψει.

 Ἡ ζωή της ὅπως κάθε ἁγίου εἶναι θαυμαστή. Ἱδιαίτερα ὁ τρόπος μέ τόν ὁποίο ἔζησε καί ἐνήργησε τή μετάνοια. Τό πάθος τῆς ἁγίας τό ὁποίο ἀρχικά τήν παρέσειρε στήν καταστροφή ἦταν ὁ ἔρωτας. Ὁ παραχαραγμένος ἔρωτας, ὅπως τόν καταλαβαίνουμε κι ἐμεῖς. Ὅμως ὁ ἔρωτας ὅπως κάθε πάθος ὡς δύναμη ψυχῆς, δέν εἶναι κακό καί ἀρρώστια. Εἶναι διάθεση γιά ζωή καί δημιουργία γιατί τά πάθη εἶναι ἀπό τό Θεό δοσμένα. Εἶναι ἀκόμη περισσότερο, τό κάτι παραπάνω σ’αὐτό πού λέμε πίστη. Γι αὐτό καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, μιλοῦν γιά θείο ἔρωτα! Ἐάν δέν ἔχουμε ἔρωτα γιά τό Θεό, τότε ἡ πίστη εἶναι σάν ἕνας γάμος πού δέν ἔχει κανένα ἐνδιαφέρον γιά τούς συζύγους καί ἀπλά δέ χωρίζουν.

Ἡ ἁγία ζοῦσε τόν ἔρωτα μέ πάθος, εἶχε μάθει νά δίνεται.  Γι αὐτό καί ὅταν ἦλθε ἡ στιγμή νά δωθεῖ στό Χριστό, τό ἔκανε σωστά καί ἀληθινά. Τοῦ δώθηκε ψυχή καί σῶμα. Καί ὁ Χριστός, τή δέχθηκε, τήν περιποιήθηκε, τῆς συγχώρησε ὅλες τίς ἁμαρτίες της καί τήν ἔκανε ἀγνή, καθαρή, ἁγία. Ὁ Χριστός δέχεται τόν ἔρωτά μας γι Αὐτόν, γιατί εἶναι κι αὐτός ἐρωτευμένος μέ ἐμᾶς. Γιατί ἔρωτας δέν εἶναι ἡ εἰδωλοποίηση τῆς ἡδονῆς, τῆς λαγνείας καί τῆς ἐρωτικῆς πράξης πού προκύπτει. Εἶναι τό ἄνοιγμα καί ἡ διάθεση γιά συνάντηση καί ἐπικοινωνία ἑνός προσώπου μέ ἕνα ἄλλο πρόσωπο. Ἡ διάθεση γιά ὑπαρξιακή συνάντηση δύο προσώπων καί ὄχι ἡ ἐρωτική ἔνωση δύο σωμάτων. 

Εἶθε λοιπόν ἀγαπητοί μου, δι εὐχῶν τῆς ἁγίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, νά βιώνουμε τήν μετάνοια ὅσο γίνεται πιό σωστά καί νά θυμώμαστε πάντα πώς τά πάθη δέν εἶναι κάτι κακό ἀπό μόνα τους. Εἶναι ἀπαραίτητα συστατικά τίς ὑπάρξεώς μας καί ἄν αὐτά μπορέσουν κάποια στιγμή νά ξεριζωθοῦν, τότε θά εἴμαστε ζωντανοί νεκροί! Γιατί δέ θά μποροῦμε νά θέλουμε καί ἄνθρωπος πού δέ θέλει, εἶναι μισός ἤ καί λιγότερο ἀπό μισός.

Τά πάθη δέ θέλουν ξερίζωμα ἀλλά ρύθμισμα, διόρθωμα. Νά λειτουργοῦν φυσιολογικά καί ὡφέλιμα γιά τόν ἄνθρωπο. Ὁ μόνος τρόπος γιά νά ἐπιτευχθεῖ αὐτή ἡ θεραπεία, εἶναι ἡ πίστη μας. Ὁ ἐκκλησιαστικός τρόπος ζωῆς καί ἡ ἐνσυνείδητη μετοχή μας σ’αὐτόν.  Φταῖμε ἐμεῖς καί ὁ τρόπος ζωῆς μας ὅταν αὐτά γίνονται κακό καί ἐξαρτήσεις. Εἶναι δέ  αὐτά πού ὅταν συναντήσουμε πραγματικά τό Χριστό, αὐτά τά ἵδια θά μᾶς βοηθήσουν μέ τή χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος νά προκόψουμε στήν πίστη, νά τή ζήσουμε σωτήρια καί νά βρεθοῦμε τήν ὥρα τοῦ θανάτου μας στήν ἀγκαλιά τοῦ Χριστοῦ μας. Φωτεινό παράδειγμα, ἡ ἁγία Μαρία ἡ Αἰγυπτία. Κύριε εὐλογησον!