ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ. ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Δ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ. Η ΣΥΝΥΠΕΥΘΗΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

 

ΕΔΩ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ: https://soundcloud.com/r1rmrt4qbvg4/zmr7fa8uy9wy

 

    Tή σημερινή Κυριακή ἀγαπητοί μου, ἡ ἁγία Ἐκκλησία μας τιμᾶ καί ἐορτάζει τούς 650 ἁγίους καί θεοφόρους Πατέρες, πού συγκρότησαν τήν τέταρτη Οἰκουμενική Σύνοδο στήν Χαλκηδόνα τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἡ ὁποία διενεργήθηκε μέ τήν πρωτοβουλία τοῦ αὐτοκράτορα Μαρκιανοῦ καί τῆς εὐσεβοῦς συζύγου του Πουλχερίας τό 451 μ.Χ. Ἡ αἰτία πού ὁδήγησε στήν ἀπόφαση αὐτή τόν Μαρκιανό ἦταν ἡ αἴρεση τοῦ μονοφυσιτισμοῦ πού εἶχε δημιουργηθεῖ ἀπό ἕναν ἀρχιμανδρίτη τῆς Ἐκκλησίας τόν Εὐτυχή. Ἔχουμε σημειώσει καί ἄλλη φορά πώς οἱ αἰρέσεις δημιουργήθηκαν ἀπό ἀνθρώπους πού ἦταν μέσα στήν πίστη καί ἀσχολιόντουσαν μ’αὐτήν καί ὄχι ἀπό ἀθέους-ἀπίστους.

          Τί δίδασκε λοιπόν ὁ Εὐτυχής; Δίδασκε πώς ὁ Χριστός ὡς ἱστορικό πρόσωπο στή γῆ, ἦταν μόνο Θεός καί ὄχι καί ἄνθρωπος. Αὐτό τό αἰτιολογοῦσε μέ τό σκεπτικό πώς κάθε φορά πού κάτι δυνατό ἐνώνεται μέ ἕνα ἀδύναμο, τό δυνατό ἀποροφᾶ καί ἐξαφανίζει τό ἀδύναμο. Ἄρα κατ’αὐτόν καί στήν περίπτωση τοῦ Χριστοῦ μας, ἡ Θεία φύση ἀπορόφησε καί ἐξαφάνησε τήν ἀνθρώπινη. Δέν ἦταν δυνατόν νά σταθεῖ ἀκέραια δίπλα στήν Θεία καί ἡ ἀνθρώπινη ὅπως καταλάβαινε καί δίδασκε ὁ Εὐτυχής. Ἄν ρίξουμε μία σταγόνα ξύδι στή θάλασσα, ἡ σταγόνα χάνεται καί γίνεται θάλασσα. Θάλασσα ὁ Θεός, σταγόνα ὁ ἄνθρωπος, ἄρα στό Χριστό ὁ ἄνθρωπος χάθηκε μέσα Του.

          Στήν διδασκαλία του αὐτή παρέσειρε πολλούς, κληρικούς καί λαϊκούς καί ἔγινε μία σημαντική δύναμη μέσα στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, τή ζωή τῆς ὁποίας ἀναστάτωσε γιά τά καλά. Ἔτσι ἡ μόνη λύση ἦταν μία Οἰκουμενική σύνοδος, ἡ ὁποία καί ἔγινε ὅπως προαναφέραμε. Στήν ὁποία ἀντιπαρετέθησαν καί συζητήθηκαν ἐκτενῶς οἱ δύο διδασκαλίες, δηλαδή αὐτή τῶν Πατέρων πού ἔλεγαν πώς οἱ δύο φύσεις συνηπῆρξαν ταυτόχρονα στό Χριστό καί τῶν ὁπαδῶν τοῦ Εὐτυχοῦς πού ἔλεγαν πώς ἡ Θεία ἀπορόφησε τῆς ἀνθρώπινη. Γιά νά φανεῖ πιά εἶναι ἡ σωστή ἀποφάσισαν ὀμόφωνα νά γράψουν τίς διδασκαλίες τους ὁ καθένας σέ ἕνα τόμο καί νά τούς βάλουν στό στῆθος τῆς ἁγίας Εὐφημίας.

          Ἄνοιξαν λοιπόν τήν λειψανοθήκη τῆς ἁγίας καί τοποθέτησαν στό στῆθος τῆς Ἁγίας τούς δύο τόμους. Μετά ἀπό ὀκτώ ἡμέρες  ἄνοιξαν πάλι τή λειψανοθήκη καί ὤ τοῦ θαύματος! Ὁ τόμος τῶν Πατέρων παρέμενε στό στῆθος τῆς Ἁγίας ἐνῶ τῶν αἰρετικῶν ἦταν στά πόδια της, σημάδι τῆς λανθασμένης πίστης καί κακοδοξίας τους. Ἔτσι, μ’ ἕνα τέτοιο  θαυματουργό τρόπο, διά τῆς συμμετοχῆς καί μίας Ἁγίας Του, ὁ Θεός φανέρωσε τή σωστή διδασκαλία καί καταδίκασε τήν αἰρετική. Μέ τό θαῦμα αὐτό ἡ θεία χάρις ἔδειξε πώς κρατᾶ ψηλά στό στῆθος, στήν ἀγκαλιά  τή σωστή πίστη, ἐνῶ τήν λανθασμένη τήν ἔριξε κάτω στά πόδια καί τήν πάτησε. Γι αὐτό καί αὐτή ἡ τέταρτη Οἰκουμενική σύνοδος τῶν Πατέρων ἐορτάζεται μαζί μέ τήν ἁγία, ἀφοῦ αὐτή εἶναι συνδεδεμένη μέ τίς ἐργασίες της.

Ὅμως καί τό τροπάριο-ἀπολυτίκιο μέ τό ὁποίο ὑμνεῖται ἀρχίζει μέ τή φράση «Λίαν εὔφρανας τούς ὀρθοδόξους καί κατήσχυνας τούς κακοδόξους...». Νά σημειώσουμε δέ πώς ἡ μνήμη τῆς Ἁγίας τιμᾶται στίς 16 Σεπτεμβρίου, ἡμέρα πού τελείωσε μαρτυρικά τή ζωή της. Μεταφέρεται ὅμως καί στίς 11 Ἰουλίου γιατί κατά πᾶσα πιθανότητα εἶναι ἡ ἡμέρα πού ἔγινε τό θαυμαστό γεγονός, ὅταν διενεργεῖτο ἡ τέταρτη Οἰκουμενική σύνοδος. Ἐπειδή ἐπίσης εἶναι σπουδαίο καί σημαντικό τό γεγονός τῆς συνόδου τῶν Πατέρων, γιά νά ἐορταστεῖ ὅπως τοῦ ἀρμόζει  καθιερώθηκε τήν Κυριακή μετά τήν ἐνδεκάτη Ἰουλίου.

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς ἡμέρας εἶναι ἀπό τό κατά Ματθαίον  ἱερό Εὐαγγέλιο καί κομμάτι τῆς ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλίας τοῦ Χριστοῦ μας. Ἔχει δέ ἐπιλεχθεῖ γιατί μέσα ἀπό αὐτήν τιμοῦνται καί οἱ 650 Πατέρες καί ἡ ἁγία Εὐφημία ὡς ὑποδείγματα σωστῆς, ἀληθινῆς πίστεως, πού ἔγιναν φωτεινά παραδείγματα γιά ὅλους ἐμᾶς. Πού ὅλους μᾶς θέλει ἔτσι ὁ Χριστός. Γι αὐτό καί ἡ περικοπή ἀρχίζει μέ τό·

«Ἐσεῖς εἶστε τό φῶς γιά τόν κόσμο· μιά πόλη χτισμένη ψηλά στό βουνό δέν μπορεῖ νά κρυφτεῖ». Ὁ χριστιανός εἶναι..., μπορεῖ νά εἶναι φῶς γιά τόν κόσμο. Γιατί; Γιατί εἶναι μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, εἶναι μέλος τοῦ Φωτός καί δι Αὐτοῦ μπορεῖ, πρέπει νά εἶναι κι αὐτός φῶς στόν κόσμο. Εἶναι δέ τόσο σημαντική ἡ παρουσία του στή γῆ, πού εἶναι ὅπως μία πόλη χτισμένη ἐπάνω σέ βουνό καί τήν βλέπουν ὅλοι. Δηλαδή ἡ ζωή τοῦ χριστιανοῦ ἔχει πολύ μεγάλη βαρύτητα καί ἐπιρεάζει ἄμμεσα τόν κόσμο καί τή ζωή του. Ὅταν ὁ πιστός εἶναι φῶς εἶναι ὑγεία γιά τόν κόσμο.

«Οἱ ἄνθρωποι ὅταν ἀνάψουν τό λυχνάρι, δέν τό βάζουν κάτω ἀπό τό δοχείο μέ τό ὁποίο μετροῦν τό σιτάρι, ἀλλά τό τοποθετοῦν στό λυχνοστάτη, γιά νά φωτίζει ὅλους τούς ἀνθρώπους τοῦ σπιτιοῦ. Ἔτσι νά λάμψει καί τό δικό σας φῶς μπροστά στούς ἀνθρώπους, γιά νά δοῦν τά καλά σας ἔργα καί νά δοξολογήσουν τόν οὐράνιο πατέρα σας». Συνεχίζοντας στό ἴδιο πνεῦμα ὁ Χριστός μᾶς λέει πώς ὁ χριστιανός εἶναι ἕνα λυχνάρι, τοῦ ὁποίου δουλειά εἶναι νά φωτίζει ὅλο τό σπίτι καί αὐτούς πού εἶναι μέσα. Ἡ θέση του εἶναι ψηλά στόν τοῖχο καί ὄχι χαμηλά καί κάτω ἀπό κάποιο ἀντικείμενο ὅπως ὁ μόδιος, τό ἐργαλείο μέ τό ὁποίο μετροῦσαν τότε τό σιτάρι.

Αὐτό μᾶς δείχνει τήν εὐθύνη πού στήν πραγματικότητα ἔχουμε ἐμεῖς οἱ χριστιανοί γιά τόν κόσμο. Ἐμεῖς εἴμαστε οἱ ρυθμιστές καί ἡ αἰτία τῆς σωστῆς προόδου καί ἐξελίξεώς του. Ἐμεῖς θά παρασύρουμε τόν κόσμο ἤ στό χαμό ἤ στή σωτηρία. Ἀπό τά ἔργα μας. Τά ὁποία διά τοῦ ὀνόματος χριστιανός πού φέρουμε, δέν εἶναι  ἀποδεικτικά μόνο τῆς ποιότητας τοῦ χαρακτῆρα μας, ἀλλά ἔχουν ἀναγωγή καί στό ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ἀλληλοκατηγορούμαστε καί ἀσυνείδητα κατεδαφίζουμε τελικά τό βουνό στό ὁποίο μᾶς ἔχει βάλει ὁ Χριστός. Εἶναι πολύ μεγάλο τό θέμα αὐτό καί δέν μπορεῖ νά ἀναλυθεῖ σέ λίγες γραμμές. Ἄν κάποτε ὅμως ἀντιληφθοῦμε πραγματικά τό νόημα καί τή βαρύτητα τῶν λόγων τοῦ Χριστοῦ, ἴσως καταλάβουμε καί τό πῶς καταντήσαμε ἔτσι στήν ἐποχή μας...

«Μή νομίσετε πώς ἦρθα γιά νά καταργήσω τό νόμο ἤ τούς προφῆτες. Δέν ἦρθα γιά νά καταργήσω, ἀλλά γιά νά τά συμπληρώσω. Σᾶς βεβαιώνω πώς ὅσο ὑπάρχει ὁ κόσμος, ἔως τή συντέλειά του, δέ θά πάψει νά ἱσχύει οὔτε ἕνα γιώτα ἤ μία ὀξεία ἀπό νόμο. Ὅποιος λοιπόν καταργήσει ἀκόμα καί μία τίς πιό μικρές ἐντολές αὐτοῦ τοῦ νόμου καί διδάξει ἔτσι τούς ἄλλους, θά θεωρηθεῖ ἐλάχιστος στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἐνῶ ὅποιος τίς τηρήσει ὅλες καί διδάξει ἔτσι τούς ἄλλους, αὐτός θά θεωρηθεῖ μεγάλος στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ».

Ὁ Χριστός συνεχίζοντας μᾶς τονίζει τήν ἀξία πού ἔχει ὁ νόμος καί ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ καί πώς κανείς καί γιά κανένα λόγο δέν πρέπει νά τά ἀλλοιώσει, νά τά διαστρεβλώσει. Αὐτός ὁ ἴδιος ὁ Νομοδότης ὅπως ἔχουμε ξαναπεῖ τηρεῖ μέχρι λεπτομέρειας τό νόμο Του. Αὐτά ἔχουν ἀνεκτίμητη ἀξία καί θά ὑπάρχουν μέχρι συντελείας τοῦ κόσμου, ὅπου θά γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία καί θά ἀρχίσει ἡ αἰώνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὅποιος λοιπόν τά παραχαράξει καί παρασύρει καί ἄλλους (αἰρετικοί), θά εἶναι ἕνα τίποτα στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, θά ζεῖ τήν ἀπόρριψη καί δέ θά βλέπει Θεοῦ πρόσωπο. Θά ζεῖ κόλαση.

Ὅποιος ὅμως προσπαθήσει νά τά τηρήσει ὅσο μπορεῖ καλύτερα, ἀλλά καί νά τά διδάξει στούς ἀνθρώπους, αὐτός θά εἶναι μεγάλος καί ἔνδοξος στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Θά λάμπει σάν ἀστέρι φωτεινό, γιατί καί κάτω στή γῆ ἔζησε ὡς πόλη ἐπάνω σέ βουνό καί ὡς λυχνάρι. Κάτω στή γῆ ἔγινε καλός ἀγωγός τοῦ Θείου φωτός καί τότε θά λάμπει περισσότερο, δοξασμένος καί φωτεινός δίπλα στό Χριστό. Τέτοιοι ἦταν οἱ ἅγιοι Πατέρες πού τιμοῦμε σήμερα. Τέτοια ἦταν καί ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Εὐφημία. Φωτεινά παραδείγματα καί τύποι τῆς σωστῆς, ἄρα σωτήριας πίστεως. Δέν εἶναι εὔκολο. Ἔχει κόπο, ἀγώνα. Ἕναν ὡραίο ἀγώνα γιά τό Χριστό, μέ τό Χριστό. Ἄς παρακαλέσουμε λοιπόν τόν μεγάλο Πρωταγωνιστή καί Συναγωνιστή μας, νά φωτίσει καί νά εὐλογήσει τήν πίστη μας. Δώς Κύριε...