ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΡΙΤΗ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. ΑΠΟ ΤΗΝ «ΕΠΙ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΟΜΙΛΙΑ». Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΣΟ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΘΕΟ.

 

ΕΔΩ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ: https://soundcloud.com/r1rmrt4qbvg4/xyyu797mklzk

 

Ἡ Εὐαγγελική περικοπή αὐτῆς τῆς Κυριακῆς ἀγαπητοί μου, εἶναι ἕνα μικρό μέρος ἀπό τήν ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ὁποία ὑπάρχει στό κατά Ματθαίον ἱερό Εὐαγγέλιο καί καλύπτει τρία κεφάλαια ἀπό αὐτό, τό πέμπτο, τό ἔκτο καί τό ἕβδομο. Τό περιεχόμενο δέ αὐτῆς ἀφορᾶ ἄμεσα τόν καθένα μας, γιατί μέσα ἀπό αὐτήν ὁ Χριστός κάνει γνωστό ὅ,τι χρειάζεται ἔτσι ὥστε νά καταλάβουμε καλύτερα πῶς μᾶς βλέπει ὁ Θεός, πῶς ὑπάρχουμε ἐμεῖς μεταξύ μας καί ὡς πρός Αὐτόν καί πῶς μποροῦμε νά ἀνταποκριθοῦμε καλύτερα στήν ἀγάπη καί τή θεία πρόνοιά Του.

          Ἄς προσπαθήσουμε νά κάνουμε μία μικρή ἀνάλυση στά μηνύματα τῆς σημερινῆς περικοπῆς.

Τό πρώτο μήνυμα ἔχει νά κάνει μέ τό πῶς μπορεῖ νά εἴμαστε φωτεινοί ἤ σκοτεινοί ὡς χαρακτῆρες, δηλαδή νά εἴμαστε κατά βάθος καλοί ἤ κακοί. «Τό λυχνάρι τοῦ σώματος εἶναι τά μάτια. Ἄν λοιπόν τά μάτια σου εἶναι γερά, ὅλο τό σῶμα σου θά εἶναι στό φῶς. Ἄν ὅμως τά μάτια σου εἶναι χαλασμένα, ὅλο τό σῶμα σου θά εἶναι στό σκοτάδι. Κι ἄν τό φῶς πού ἔχεις, μεταβληθεῖ σέ σκοτάδι, σκέψου πόσο θά εἶναι τό σκοτάδι πού ἔχεις».

Πράγματι ἀγαπητοί μου, τά μάτια εἶναι τό ποιό σημαντικό ὄργανο στό πρόσωπό μας. Δέν θά ἦταν δέ ὑπερβολή νά ποῦμε, πώς καθορίζουν καί τήν εἰκόνα τοῦ προσώπου μας. Πάντοτε ὅταν θέλουμε νά μάθουμε τήν ἀλήθεια ἀπό κάποιον, τοῦ ζητοῦμε νά μᾶς κοιτάξει στά μάτια. Ἡ ψυχολογία λέει πώς τά μάτια εἶναι ὁ καθρέφτης τῆς ψυχῆς μας. Τί θέλει λοιπόν νά μᾶς ἐπισημάνει ἐδῶ ὁ Χριστός; Μᾶς ἐπισημαίνει πώς ἀνάλογα μέ τό πῶς βλέπουμε τόν κόσμο, τή ζωή, τούς ἀνθρώπους, μποροῦμε νά καταλάβουμε ἄν τά μάτια μας εἶναι γερά ἤ χαλασμένα.

Καί ξέρεται πῶς μποροῦμε νά τό ἐπαληθεύσουμε αὐτό; Μέ τό ἄν κάποια στιγμή βροῦμε τόν καιρό, τήν εὐκαιρία, ἀλλά κυρίως τό θᾶρρος νά σταθοῦμε καί νά ἐλέγξουμε τό πῶς σκεφτόμαστε. Οἱ σκέψεις μας, εἶναι ἡ ἀπόδειξη τοῦ πῶς βλέπουν τά μάτια μας καί ἄρα ἐάν εἶναι ὑγιή ἤ ἄρρωστα. Ἄν στήν πραγματικότητα ἔχουμε μέσα μας φῶς ἤ σκοτάδι. Ἄν ἡ ζωή μας εἶναι φωτεινή ἤ σκοτεινή. Ἄν τελικά ὑπάρχει μέσα μας λίγος ἀλλά πραγματικός Χριστός ἤ ἀπουσιάζει καί κάθε ἀναφορά σ’Αὐτόν πού κάνουμε εἶναι κούφια λόγια, ὑποκρισία, δηλαδή ἀπιστία!

Τό δεύτερο μήνυμα, «Κανείς δέν μπορεῖ νά εἶναι δοῦλος σέ δύο κυρίους γιατί ἤ θά μισήσει τόν ἕνα καί θά ἀγαπήσει τόν ἄλλο ἤ θά στηριχτεῖ στόν ἕνα καί θά περιφρονήσει τόν ἄλλο. Δέν μπορεῖτε νά εἶστε δούλοι καί στό Θεό καί στό χρῆμα». Ἐδῶ ὁ Χριστός μᾶς ἐπισημαίνει, ὅπως λέμε καί στήν καθημερινότητά μας πολλές φορές, πώς Θεός καί χρῆμα δέν μποροῦν νά συνυπάρξουν. Κι ἄν κάποια στιγμή στή ζωή μας νομίσουμε πώς μποροῦμε νά τά ταιριάξουμε ἤ ὅτι τά ἔχουμε ἤδη ταιριάξει, κάτι δέν καταλαβαίνουμε καλά περί Θεοῦ.

Ὄχι ὅτι τό χρῆμα εἶναι τό μεγάλο κακό στή ζωή μας. Ἀντιθέτως εἶναι χρήσιμο, γι αὐτό λέγεται καί χρῆμα, γιατί εἶναι πρός χρησιμοποίηση. Ἐδῶ ὄμως εἶναι καί τό λεπτό σημείο, ἡ χρησιμοποίηση. Τό ὑγιές εἶναι νά τό ἐκτιμοῦμε σωστά, ὡς κάτι χρήσιμο γιά τή ζωή, ἀλλά ὄχι καί ὅτι εἶναι ποιό σημαντικό ἀπό τό Θεό σ΄αὐτή. Ὅτι γιά νά ζήσουμε πρέπει νά ἔχουμε αὐτό καί μόνο αὐτό! Ἄν λειτουργήσουμε κατ’αὐτόν τόν τρόπο, τότε ὅσο καί νά λέμε πώς εἴμαστε πιστοί, μᾶλλον καί δέν ἀκοῦμε πραγματικά τί λέμε καί μέ τόν τρόπο μας ἀκυρώνουμε τό Θεό καί στή θέση Του βάζουμε τό χρῆμα.

Τό ὁποίο βεβαίως καί θέλει ἀγώνα, θέλει  κυνήγι ὅπως λέμε γιά νά τό ἔχουμε. Προσοχή ὄμως μήπως στό κυνήγι μας αὐτό χαθοῦμε στό πυκνό δάσος τῆς ἀπιστίας καί τελικά χάσουμε τό σημαντικότερο στή ζωή μας, τό Θεό καί ἔτσι βγοῦμε στήν πραγματικότητα ζημιωμένοι. Καί ὁ ὅποιος πλοῦτος μας, εἶναι τελικά μία φτώχια  πού δέν ἔχει νά μᾶς δώσει τίποτε, ὅταν ἔλθει ἡ ὥρα νά παρουσιαστοῦμε στό κριτήριό Του πρός ἀπολογία. Ἐκτός κι ἄν δουλέψουμε μέ φόβο Θεοῦ τή φιλανθρωπία...

Τό τρίτο μήνυμα, «Γι’ αὐτό λοιπόν σᾶς λέω: Μή μεριμνᾶτε γιά τή ζωή σας, τί θά φᾶτε καί τί θά πιεῖτε οὔτε γιά τό σῶμα σας, τί θά ντυθεῖτε. Ἡ ζωή δέν εἶναι σπουδαιότερη ἀπό τήν τροφή; Καί τό σῶμα δέν εἶναι σπουδαιότερο ἀπό τό ντύσιμο; Κοιτάξτε τά πουλιά πού δέ σπέρνουν οὔτε θερίζουν οὔτε συνάζουν ἀγαθά σέ ἀποθῆκες, κι ὄμως ὁ οὐράνιος Πατέρας σας τά τρέφει· ἐσεῖς δέν ἀξίζετε πολύ περισσότερο ἀπό αὐτά; Κι ἔπειτα, ποιός ἀπό σᾶς μπορεῖ μέ τό ἄγχος, τή μέριμνά  του νά προσθέσει ἕνα πῆχυ στό ἀνάστημά του ἤ λίγο χρόνο στή ζωή του;...»

          Τώρα ἀρχίζουν τά δύσκολα...Δηλαδή τί μᾶς λέει ἐδῶ ὁ Χριστός; Νά μήν ἐνδιαφερόμαστε γιά τό πῶς θά ζήσουμε; Τό πῶς θά ὑπάρξουμε μέ ἀξιοπρέπεια; Δηλαδή τί; Νά καθήσουμε μέ σταυρωμένα τά χέρια καί νά περιμένουμε ἀπό τό Θεό νά μᾶς ταΐσει; Ὄχι! Βεβαίως καί δέν πρέπει νά καθήσουμε μέ σταυρωμένα χέρια! Νά μήν ξεχνοῦμε ὄμως κάτι. Πώς καθώς θά προσπαθοῦμε νά ἀποκτήσουμε τόν ἄρτο τόν ἐπιούσιο καί τό ροῦχο πού θά κρύψει τή γύμνια μας, νά μήν χάνουμε ἀπό τά μάτια μας κάποια ἄλλα σταυρωμένα χέρια...

          Τά σταυρωμένα χέρια Ἐκείνου πού ἦλθε στόν κόσμο, ὅπως ὁ Ἴδιος εἶπε, γιά νά ἔχει ὁ ἄνθρωπος ὄχι ἀπλά ζωή, ἀλλά καί περίσευμα ἀπό αὐτήν. «Ἐγώ ἦλθον ἵνα ζωήν ἔχωσιν καί περισσόν ἔχωσιν». Πού τί σημαίνει αὐτό; Πώς ὁ ἄνθρωπος θά πρέπει νά μπορεῖ νά αἰσθάνεται ἀσφαλής καί πώς θά πρέπει ναί μέν νά ἐνεργεῖ τά δέοντα πρός ἐπιβίωση, ἀλλά σέ καμιά περίπτωση νά μήν ἀγχώνεται καί νά μήν ἀπελπίζεται γιά τό πῶς θά τά καταφέρει! Τήν κρίσιμη στιγμή, λίγο πρίν χάσει τόν ἔλεγχο ἄς κοιτάξει γύρω του ὅπως λέει ὁ Χριστός καί ἄς προσέξει πόσα ἄλλα ὑπάρχουν καί ἐπιβιώνουν.

Γιά τά ὁποία κάποιος Ἄλλος προσέχει κι ἐνδιαφέρεται. Ἐπειδή κι αὐτά ὅπως καί ὁ ἄνθρωπος εἶναι προϊόντα τῆς ἀγάπης Του καί ἔχει τήν εὐθύνη τους. Ἄν λοιπόν γι’αὐτά δείχνει τόσο ἐνδιαφέρον καί προνοεῖ, πόσο μᾶλλον γιά τό ποιό ἀγαπημένο πλᾶσμα Του; Γιά τό ὁποίο μάλιστα ἄφησε τή δόξα, τό μεγαλείο Του, «ἔκλινε οὐρανούς» καί πῆρε τή μορφή του γιά νά τό σώσει; Τί ἔλεγε ὁ ἅγιος Παΐσιος; «Κάνε ἐσύ ὅ,τι μπορεῖς καί τ’ἄλλα ἄστα στό Θεό!».

Καί συνεχίζει τό μήνυμα ὁ Χριστός, «...Καί γιατί τόσο ἄγχος γιά τό ντύσιμό σας; Ἄς σᾶς διδάξουν τά ἀγριόκρινα πῶς μεγαλώνουν· δέν κοπιάζουν οὔτε γνέθουν· κι ὄμως σᾶς βεβαιώνω πώς οὔτε ὁ Σολομών σ’ὅλη του τή μεγαλοπρέπεια δέν ντυνόταν ὅπως ἕνα ἀπό αὐτά. Ἄν ὄμως ὁ Θεός ντύνει ἔτσι τό ἀγριόχορτο, πού σήμερα ὑπάρχει κι αὔριο θά τό ρίξουν στή φωτιά, δέ θά φροντίσει πολύ περισσότερο γιά σᾶς, ὁλιγόπιστοι;...».

Τί; Καί τό ντύσιμο μπορεῖ νά γίνει ἄγχος; Τί λέτε μπορεῖ; Νομίζω πώς οἱ γυναίκες κάτι περισσότερο θά ξέρουν γι αὐτό, ἄν καί οἱ ἄντρες τά τελευταία χρόνια δέν πᾶνε παραπίσω! Ἄς ὅψεται τό λαΐφ στάϊλ. Τί μᾶς λέει ἐδῶ ὁ Χριστός; Πῶς δέ θά πρέπει νά προσέχουμε λίγο τήν ἐμφάνισή μας; Σίγουρα ὄχι! Μᾶς ἐπισημαίνει ὄμως πώς κι ἐδῶ ὑπάρχει μία ἐπικινδυνότητα καί πώς εὔκολα τό ἀρχικά ὑγιές ἐνδιαφέρον, μπορεῖ χωρίς νά τό καταλάβουμε νά γίνει ὁλιγοπιστία!

Πῶς; Μέ τό νά γίνει διάθεση γιά αὐτοπροβολή καί ἐπίδειξη τοῦ ἐαυτοῦ μας. Τότε μέσα στήν πίστη μας, γινόμαστε ἄπιστοι; Γιατί; Γιατί ἀρχίζει μέσα μας νά καλιεργεῖται καί ν’αὐξάνεται ἡ ἰδιοτέλεια. Ὁ ἐγωϊσμός καί ἡ ὑπερηφάνεια. Καί ξεχνοῦμε τήν ἀπλότητα, τήν ἀδελφικότητα, τήν ταπεινοφροσύνη. Τότε χάνουμε ἀπό τά μάτια μας τό Χριστό (κάτι λέγαμε προηγουμένως γιά τά μάτια) καί γινόμαστε νάρκισοι. Κάνουμε εἴδωλο τόν ἐαυτό μας καί ὁ καθρέπτης ὑπάρχει γιά νά ἐπαληθεύει τήν κενοδοξία μας! Ἔ! Αὐτό δέν εἶναι σωστή πίστη καί γίνεται ἄγχος καί αὐτοϊκανοποίηση.

Τελειώνοντας ὁ Χριστός τονίζει, «...Μήν ἔχετε, λοιπόν, ἄγχος καί μήν ἀρχίσετε νά λέτε τί θά φᾶμε ἤ τί θά πιοῦμε ἤ τί θά ντυθοῦμε, γιατί γι ὅλα αὐτά ἀγωνιοῦν ὅσοι δέν ἐμπιστεύονται τό Θεό· ὄμως ὁ οὐράνιος Πατέρας σας ξέρει καλά ὅτι ἔχετε ἀνάγκη ἀπ’ὅλα αὐτά. Γι’ αὐτό πρώτα ἀπ’ὅλα νά ἐπιζητεῖτε τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί τήν ἐπικράτηση τοῦ θελήματός Του κι ὅλα αὐτά θ’ἀκολουθήσουν».

 Γιά ὅλα αὐτά ἀγωνιοῦν ὅσοι δέν ἐμπιστεύονται τό Θεό...Κύριε! Φώτισέ μας, βοήθησέ μας, ὁδήγησέ μας στήν πίστη πού εἶναι ἐμπιστοσύνη γιά Ἐσένα! Κάνε μας νά μήν ξεχνοῦμε ποτέ, πώς ἀφοῦ ὑπάρχεις Ἐσύ, κάθε μέριμνα γιά τήν ἐπιβίωσή μας πού γίνεται ὑπερβολή, εἶναι ἀπιστία καί ἁμαρτία πρός τήν παντοδυναμία Σου καί τήν πρόνοιά Σου γιά τόν ἄνθρωπο καί τόν κόσμο. Ἐσύ εἶσαι ὁ δημιουργός μας, ἐσύ ἔχεις καί τήν εὐθύνη γιά ἐμᾶς.

Μόνο σέ παρακαλοῦμε, βοήθησέ μας ὅσο ζοῦμε, νά μάθουμε νά ζητοῦμε πρώτα καί κυρίως Ἐσένα καί τήν μετοχή μας στήν αἰώνια βασιλεία Σου. Σ’αὐτό πού κάποια στιγμή θά εἶναι ἡ κατάληξη τοῦ κόσμου καί τῆς ἱστορίας του. Μέσα ἀπό τήν ἀναζήτησή μας αὐτή, νά σέ γνωρίσουμε καλύτερα καί κυρίως, νά μάθουμε τό θέλημά Σου καί νά τό κάνουμε τρόπο ζωῆς καί ἐπιδίωξή μας. Τότε θά εἴμαστε πραγματικά πιστοί, ἀληθινά παιδιά Σου καί ὡς τέτοια δέ θά μᾶς λείψει ποτέ τίποτε, γιατί Πατέρας πραγματικά δέν θά εἶναι ὁ ὁποιοσδήποτε, ἀλλά ὁ Παντοδύναμος καί Φιλάνθρωπος Θεός μας! Εὐλόγησε Κύριε τήν πίστη μας!