ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ. Η ΦΥΓΗ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΚΑΙ Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ.

«ΟΥΤΟΣ ΚΕΙΤΑΙ ΕΙΣ ΠΤΩΣΙΝ 

ΚΑΙ ΕΙΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΠΟΛΛΩΝ»

         

     Εἶναι παράξενη ἡ ἱστορία τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ στή γῆ ἀγαπητοί μου. Ἀκόμη καί σήμερα δέν εἶναι εὔκολα ἀντιληπτή καί κατανοητή ἀπό τούς ἀνθρώπους. Πιστούς καί ἀπίστους. Σκεπτόμενους καί φιλοσοφοῦντες. Ἀρνητές καί ὑποστηρικτές. Ἡ πίστη προϋποθέτει ἐμπιστοσύνη. Ἀλλά ἡ πίστη ἔχει καί λογική. Καί δέν μπορεῖ νά μήν ἔχει λογική, διότι ἔχει νά κάνει μέ τή σοφία τοῦ Θεοῦ καί σοφία σημαίνει καί λογική. Καμιά σοφία στόν κόσμο δέν μπορεῖ νά διδάσκει ἤ καί νά προτρέπει σέ ἀποκοτιές. Καμιά σοφία δέν μπορεῖ νά εἶναι ὄχημα γιά νά ὁδηγήσει τόν πιστεύοντα στό παράλλογο....

          Ἔτσι εἶναι καί ἀλλιῶς δέν γίνεται. Ὅμως αὐτά ἔχουν νά κάνουν μέ ὅποια πράγματα, καταστάσεις καί συνθῆκες εἶναι προϊόντα τοῦ κόσμου τούτου. Τοῦ κόσμου τούτου πού ἔχει τή δική του λογική, τή δική του σοφία. Τοῦ κόσμου τούτου πού δέν μπορεῖ πάντα νά δεῖ τί μπορεῖ νά ὑπάρχει πραγματικά πίσω ἀπό κάθε τι καί ποιά εἶναι ἡ αἰτία πού τό προκάλεσε.

          Τά πράγματα ὅμως ἀλλάζουν καί εἶναι διαφορετικά ὅταν τά γεγονότα καί τά συμβάντα ἔχουν νά κάνουν μέ τό Θεό καί τή λογική Του. Ὁ Ὁποίος ὅντας σέ ἄλλη διάσταση καί συχνότητα (ὑπέρλογος), σέ ἄλλο τόνο, δέν εἶναι τόσο εὔκολο νά γίνει κατανοητός ἀπό τό πλᾶσμα Του, τόν ἄνθρωπο. Ὁ συντονισμός Θεοῦ καί ἀνθρώπου εἶναι μία διαδικασία δύσκολη, ἐπώδυνη καί συνήθως σ’ αὐτή χαμένος εἶναι ὁ Θεός καί ἡ ἀγάπη Του. Γιατί ἡ λογική καί ἡ Βασιλεία Του ὅπως λέει στόν Πιλᾶτο, δέν εἶναι «ἐκ τοῦ κόσμου τούτου».

          Αὐτό ὅμως δέν φαίνεται νά «πτοεῖ» τό Θεό. Αὐτόν τόν κόσμο τόν ὑπεραγαπᾶ. Αὐτόν τόν κόσμο τόν ἔκτισε σιγά-σιγά «μέρα μέ τή μέρα», μέ πολύ ἀγάπη φροντίδα καί ὑπομονή. Προσπάθησε ἀρχικά μέ ἀνθρώπους. Ἄνθρωπος μέ ἄνθρωπο μπορεῖ νά συνεννοηθεῖ εὔκολα γιατί εἶναι τό ἴδιο πράγμα... Ἀνθρώπους πού Τόν πίστεψαν καί ἔγιναν φορεῖς τοῦ θελήματός Του. Ἀνθρώπους πού κατάφεραν μέσα σέ ἕνα πρωτόγονο κόσμο, γεμᾶτο ἀπό εἰδωλολατρία νά Τόν ἀνακαλύψουν καί νά συντονιστοῦν μαζί Του, τούς προφῆτες. Ἔγιναν ὄργανα τοῦ Λόγου Του καί τόν μετέφεραν στούς ἀνθρώπους, «τᾶδε λέγει Κύριος».

          Θεώρησε ἔτσι ὁ Θεός πώς θά μπορέσει νά τά καταφέρει.... Συνεργαζόμενος μέ ἀνθρώπους (προφῆτες), θά μποροῦσε νά γίνει ἀντιληπτός καί κατανοητός ἀπό τούς ὑπόλοιπους ἀνθρώπους. Ὅτι θά μποροῦσε νά συντονιστεῖ μέ αὐτούς. Χρησιμοποίησε τήν ἀνθρώπινη λογική πού θέλει νά πιστεύει μέσα ἀπό ζωντανά καί ἀπτά πράγματα. Τήν ἀνθρώπινη λογική πού θέλει νά δεῖ γιά νά πιστέψει. Πού θέλει νά ἀκουμπήσει νά γευθεῖ νά ἔχει τελικά μία ἀπόλυτη ἐμπειρία αὐτοῦ πού πρόκειται νά πιστέψει. «Ἐάν μή ἴδω ἐν ταῖς χερσίν αὐτοῦ τόν τύπον τῶν ἤλων καί βάλω τόν δάκτυλόν μου εἰς τόν τύπον τῶν ἤλων καί βάλω τήν χείρα μου εἰς τήν πλευράν αὐτοῦ, οὔ μή πιστεύσω», (ἀπόστολος Θωμᾶς!). 

          Κάποια στιγμή ὅμως «ἀντιλήφθηκε» πώς τελικά αὐτός ὁ τρόπος δέ δουλεύει, δέν περπατάει, δέν ἔχει ἀποτέλεσμα. Ἀποφάσισε λοιπόν νά ἔλθει αὐτοπροσώπως στή γῆ, στόν κόσμο τῶν ἀνθρώπων. Ἀλλά πῶς νά τό κάνει ἔτσι ὥστε νά ἔχει ἀποτέλεσμα καί νά μήν κάνει ζημιά. Ἡ λύση πού βρῆκε ἦταν νά ἔλθει μέ μορφή καί εἶδος ὅπως τοῦ πλάσματός Του, ὡς ἄνθρωπος. Ναί! Αὐτό εἶναι! Ἔτσι θά μπορέσω νά τά καταφέρω, σκέφτηκε ὁ Θεός καί τό ἔκανε! Ἦλθε κοντά μας ὡς ἕνας ἀπό ἐμᾶς. Συντονίστηκε μαζί μας... «ποῦ νά ἤξερε!!!!».

          Βάζει λοιπόν τό σχέδιό Του σέ ἐφαρμογή καί κάποια στιγμή γεννιέται μέ ἕνα τρόπο πού ἀφορᾶ τούς ἀνθρώπους, μόνο πού στήν περίπτωσή Του, τά πράγματα εἶναι ἀνάλογα τῆς θαυμαστῆς ὑπάρξεώς Του. Κάποια ὅμως, λίγα, ἐλάχιστα. Γιατί κατά τά ἄλλα μετέχει ὡς ἄνθρωπος στά τοῦ κόσμου τούτου. Ποῦ νά ἤξερε σέ τί περιπέτεια ἔμπαινε.....

          ...«Οὖτος κεῖται εἰς πτώσιν καί εἰς ἀνόρθωσιν πολλῶν». Τήν ὥρα πού ἔπρεπε νά γεννηθεῖ ὡς ἄνθρωπος, ὁ κόσμος αὐτός δέν εἶχε ἕνα πτωχικό ἔστω δωμάτιο νά τοῦ δώσει καί κατέλιξε νά γεννηθεῖ στή φάτνη ἑνός σπηλαίου. Περιτριγυρισμένος ἀπό ἄλογα ζῶα καί λίγους ἀπλοϊκούς βοσκούς, Αὐτός, ὁ Βασιλιάς τῶν βασιλεύοντων καί Κύριος τῶν κυριευόντων! Οἱ μόνοι πού ἔδωσαν ἕνα τόνο ἀνωτερότητας κατά κόσμον, ἦταν οἱ τρεῖς Μάγοι. Οἱ ὁποίοι ξεκίνησαν ἀπό τά μακρινά μέρη τῆς πατρίδας τους γιά νά προσκυνήσουν τό Βασιλέα τῶν Ἰουδαίων. Ἐζησαν κι αὐτοί μιά περιπέτεια, ὡς ταξίδι.

          Ἡ ὁποία ὅπως μᾶς διηγεῖται ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς μετά τῆς Χριστοῦ γεννήσεως, κορυφώνεται μέ τήν μυστική φυγή τους ἀπό τά μέρη τῆς Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας, γιά νά μή συναντήσουν ξανά τόν Ἠρώδη καί τοῦ ποῦν ποῦ εἶναι ὁ «τεχθής βασιλεύς», γιά νά πάει κι αὐτός νά Τόν «προσκυνήσει». Ἄγγελος Κυρίου τούς ἐνημέρωσε σχετικά ὅπως ἔκανε καί στόν Ἰωσήφ. Στόν ὁποίο εἶπε νά πάρει τό παιδί καί τήν μητέρα του καί νά φύγει στήν Αἴγυπτο, γιατί ὁ Ἠρώδης θά ζητήσει νά τό σκοτώσει.

Ἔτσι νύχτα ὁ Ἰωσήφ ξεκίνησε, γιά νά βρεῖ τόπο ἀσφαλῆ γιά τό μικρό Χριστό καί τήν Παναγία μητέρα Του....Τί περιπέτεια κι αὐτή! Μέ τό πού «πάτησε τό πόδι Του» στή γῆ  ὁ παντοδύναμος Θεός, βρέθηκε νά διώκεται ἀπό τό πλᾶσμα Του. Ἐδῶ εἶναι πού προσκρούει ἡ λογική αὐτοῦ τοῦ κόσμου μέ τή λογική τοῦ Θεοῦ. Τί Θεός εἶναι; Τί παντοδύναμος εἶναι; Δέ χρειάζεται πολύ! Ἕνα νεῦμα μόνο, τοῦ ἑνός ματιοῦ Του καί τά πάντα θά ἄλλαζαν καί ὁ κίνδυνος θά ἐξαφανιζόταν πρίν κἄν δημιουργηθεῖ! Ἐλα ντέ! Τί Θεός εἶναι αὐτός; Παράξενος! Μυστήριος! Ἀκατανόητος! Ἄαα...ὅταν ἔλθει ἡ ὥρα θά ξεμπερδέψουμε μαζί Του. Τώρα μᾶς ξέφυγε! Ὑπάρχει ὅμως κι ὁ Γολγοθᾶς...

Κι ὁ Ἠρώδης; Εἶναι κι αὐτός! Αὐτός ὁ ἔρημος, βασιλιάς λαμπρός καί δυνατός, πῶς νά σώσει τό θρόνο του ἀπό ἕνα νεογέννητο «βασιλιά»; Δέν ἦταν τυχαίος. Ἡ ἱστορία τόν κατέγραψε ὡς Ἠρώδης ὁ Μέγας!  Γιατί ὄντως ὡς πολιτικός ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου ἔκανε σπουδαία πράγματα γιά τό λαό του. Ὅμως δέν ἔπρεπε ὅλο αὐτό τό ὄνομα καί τήν αἴγλη νά τά περιφρουρήσει; Ἔπρεπε! Πῶς ὅμως;

Πῶς; Μέ ἕνα συγκεκριμένο τρόπο πού ἤξερε πολύ καλά. Σφαγή! Ἀπό τόν κίνδυνο ἡσυχάζεις, ὅταν ξεκαθαρίζεις μιά γιά πάντα μαζί του! Μέσα ἀπό αὐτή τή λογική πιό μπροστά εἶχε ἡσυχάσει καί εἶχε διασφαλίσει τό θρόνο του σκοτώνοντας τούς δύο γιούς του! Τώρα γιατί μετά σκότωσε καί τή γυναίκα καί μητέρα τους μόνο αὐτός κι ὁ Θεός τό ξέρουν! Ὁ Θεός....μήπως δέν ξέρει; Μήπως εἶναι ἄλλης «λογικῆς»;

Γι αὐτά ἀκριβῶς τά γεγονότα πού δείχνουν τό χαρακτῆρα τοῦ Ἠρώδη, ὁ ρωμαίος αὐτοκράτορας Ὀκταβιανός Αὔγουστος εἶχε πεῖ γιά κατά τά ἄλλα πολύτιμο συνεργάτη του, «καλύτερα νά εἶσαι χοίρος, παρά παιδί τοῦ Ἠρώδη!». Τέτοιος λοιπόν πού ἦταν ὁ Ἠρώδης, θά λυπόταν γιά νά μή σκοτώσει τελικά τόσα ἀθώα νήπια στή Βηθλεέμ καί τά περίχωρα τῆς Ἰουδαίας; Μά ὁ Θεός; Τί κάνει; Πῶς ἐπέτρεψε αὐτήν τήν ἀδικία; 

Τί νά πεῖ κι Αὐτός; Ἴσα πού πρόλαβε νά σωθεῖ ἀπό τή μανία τοῦ Ἠρώδη! Τί παράξενος Θεός εἶν’Αὐτός; Παράξενος καί Μυστήριος! Γι αὐτό μέχρι τίς ἡμέρες μας δέν μποροῦμε νά συντονιστοῦμε μαζί Του! Τί κι ἄν τό λέμε. Τί κι ἄν τό θέλουμε. Τί κι ἄν τό ὀνειρεύομαστε. Τί κι ἄν  Τόν μελετᾶμε καθημερινά. Πόσο Τόν καταλαβαίνουμε; Πόσο Τόν γνωρίζουμε; Πόσο πραγματικά εἴμαστε παιδιά Του; Ὅταν λέμε στό Πάτερ ἡμῶν τό «γενηθήτω τό θέλημα σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς», καταλαβαίνουμε τί λέμε;

«Οὔτος κεῖται εἰς πτώσιν καί εἰς ἀνάστασιν πολλῶν». Γιά τόν κόσμο μας, πάντα ὁ Θεός θά εἶναι ἕνα μυστήριο, τό ὁποίο δέν εἶναι εὔκολο γιά νά πεῖς ὅτι τό γνωρίζεις. Κάποιοι θά Τόν ἀρνοῦνται, κάποιοι θά Τόν ἀμφισβητοῦν, κάποιοι θά Τόν κυνηγοῦν ἀκόμη καί ἀφοῦ ἔχει πεθάνει γι αὐτούς καί ὅλους ἐπάνω στό σταυρό! Ὁ Θεός δέν «κατακτᾶται» εὔκολα καί μέ ἕνα τρόπο ἱδιοτελή τοῦ, κάθε ἀνθρώπου. Ἀκόμα καί τοῦ πιστοῦ..... Θέλει πολύ ταπείνωση καί γνώση τῆς «ἀδυναμίας» Του. Μόνο τότε ἴσως θά μπορέσουμε νά συντονιστοῦμε μαζί Του, καί νά ζήσουμε τό μέγεθος καί τό μεγαλείο τῆς δόξας καί τῆς δύναμής Του. Εἰδικά τώρα, ἐν μέσω κορονωϊοῦ.....