ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ. Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ.

 

EΔΩ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ:https://soundcloud.com/r1rmrt4qbvg4/8mow862qjiia 

 

Πλησιάζει ἀγαπητοί μου ἡ μεγάλη γιορτή τῆς πίστεώς μας, ἡ Παγκόσμιος Ὕψωσις τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ ὅπως ὀνομάζεται καί ἡ ἁγία Ἐκκλησία μας μέ τήν Εὐαγγελική περικοπή τῆς ἡμέρας μᾶς προετοιμάζει γι αὐτήν. Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως λοιπόν καί τό Εὐαγγελικό κείμενο σχετικό. Εἶναι ἀπό τό κατά Ἰωάννην ἱερό Εὐαγγέλιο καί εἶναι ἕνα κομάτι ἀπό τή συνομιλία πού εἶχε ὁ Χριστός μας, μέ τόν κρυφό μαθητή Του τόν Νικόδημο. Ἐπιφανές πρόσωπο τῆς Ἰουδαϊκῆς κοινωνίας καί  μέλος τοῦ συνεδρίου της.

Στή συνομιλία ἐκείνη πού ἔγινε νύκτα, ὁ Χριστός σκιαγραφεῖ τό Ποιός εἶναι καί τό τί ἔχει νά κάνει στόν κόσμο. Προσπαθεῖ νά ἀφυπνήσει πνευματικά τό Νικόδημο καί μέ συμβολισμό τοῦ λέει, πῶς θά εἶναι τό τέλος τῆς ἐπίγειας παρουσίας Του.Τό ὁποίο δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν ὕψωσή Του καρφωμένος ἐπάνω στό Σταυρό. Γι αὐτό, τοῦ ὑπενθυμίζει μιά παλιά θαυμαστή ἱστορία ἀπό τό παρελθόν τοῦ λαοῦ τοῦ ὁποίου ἀνήκει. Μιά ἱστορία πού τό θαυμαστό γεγονός της εἶναι προτύπωση τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ.

Ὅταν λοιπόν κάποτε οἱ Ἐβραίοι κατά τήν ἔξοδο καί πορεία τους πρός τή γῆ Χαναάν, βρέθηκαν στήν περιοχή τοῦ ὄρους Σινᾶ, δυσανασχέτησαν γιά τήν κατάστασή τους καί τά ἔβαλαν μέ τό Μωϋσῆ καί τό Θεό. Μάλιστα ἔφτασαν στό σημείο νά ποῦν πώς ἀηδίασαν μέ τό Μάννα πού ὀνόμασαν ἄθλια τροφή!!! Ποιά; Τό Μάννα πού ἐάν δέ τούς τό ἔστελνε ὁ Θεός θά πέθαιναν ἀπό τήν πείνα μέσα στήν ἔρημο!!

Γιά τήν ἀχαριστία τους αὐτή ὁ Θεός τούς τιμώρησε στέλνοντας δηλητηριώδη  φίδια, τά ὁποία τούς τσιμπούσαν καί πέθαιναν. Τότε καταλαβαίνοντας τό μεγάλο σφάλμα τους παρακάλεσαν τόν Μωϋσῆ, νά προσευχηθεῖ στό Θεό γιά νά σωθοῦν. Ὁ Μωϋσῆς παρακάλεσε τό Θεό καί Αὐτός συμπόνεσε καί πάλι τό λαό Του. Εἶπε λοιπόν στό Μωϋσῆ νά κάνει ἕνα χάλκινο φίδι καί νά τό σηκώσει πάνω σέ ἕνα ξύλο σέ κοινή θέα. Ὅποιος ἐνῶ τσιμπήθηκε θά κοιτοῦσεμέ πίστη τό χάλκινο φίδι, θά σωζόταν ἡ ζωή του.  Μ’αὐτό τό θαυμαστό τρόπο σώθηκε τελικά ὁ Ἐβραϊκός λαός.

Στή σημερινή λοιπόν Εὐαγγελική περικοπή, ὁ Ἰησοῦς πληροφορεῖ τόν Νικόδημο πώς, ὅπως κάποτε στήν ἔρημο ὑψώθηκε τό χάλκινο φίδι, ἔτσι πρέπει νά ὑψωθεῖ καί Αὐτός. Ὅποιος θά ἀτενίζει μέ πίστη τήν ὔψωσή Του αὐτή, θά σώζεται, θά ἔχει ζωή αἰώνια. «Καί καθώς Μωϋσῆς ὕψωσε, τόν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τόν υἱόν τοῦ ἀνθρώπου, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων ἐν αὐτῷ ἔχη ζωήν αἰώνιον».

Καί συνεχίζοντας στό ἵδιο πνεῦμα ὁ Χριστός, λέει τό ἕνα ἀπό τά δύο συγκλονιστικά μηνύματα γιά τόν ἄνθρωπο κάθε ἐποχῆς. Τό πρώτο εἶναι ἡ ἀπό τό Θεϊκό στόμα κατηγορηματική δήλωση τῆς αἰώνιας, ἀτελείωτης καί μεγάλης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τόν κόσμο. Τόσο πολύ ἔχει ἀγαπήσει ὁ Θεός τόν κόσμο, ὥστε νά φτάσει στό σημείο νά δώσει γι αὐτόν θυσιαστικά τόν μονογενή Υἱό Του, ἔτσι ὥστε  ὅποιος πιστέψει σ’Αὐτόν νά μή χαθεῖ, ἀλλά νά ἔχει ζωή παντοτινή. «Οὔτως γάρ ἠγάπησεν ὁ θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν υἱόν τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων ἐν αὐτῷ μή ἀπόληται ἀλλ΄ ἔχη ζωήν αἰώνιον».    

Τό δεύτερο συγκλονιστικό μήνυμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι πώς ἡ ἀποστολή αὐτή, τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ δέν ἔγινε γιά νά κριθεῖ ὁ κόσμος, ἀλλά γιά νά σωθεῖ!!! «Οὐ γάρ ἀπέστειλεν ὁ Θεός τόν υἱόν εἰς τόν κόσμον ἵνα κρίνη τόν κόσμον, ἀλλ΄ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι’ αὐτοῦ». Καί αὐτό εἶναι ἀκριβῶς ὅτι καί τό προηγούμενο. Κατηγορηματική ἐπιβεβαίωση τῆς μεγάλης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τόν κόσμο, ἀλλά καί τῆς ἰδιότητάς Του ὡς ἀγάπη. Ἐδῶ ἐπαληθεύεται ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη, «ὁ θεός ἀγάπη ἐστί».

Πολλά τά μηνύματα καί τά διδάγματα πού προκύπτουν ἀπό τούς στίχους τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Ἀς ἀναφέρουμε μερικά ἀπό αὐτά.

1^ο. Ὅπως κάποτε οἱ ζωές τῶν Ἐβραίων ἀπειλοῦνταν ἀπό τήν ἔρημο καί τά δηλητηριώδη φίδια καί σωζόντουσαν ὅταν μέ πίστη κοιτοῦσαν τό χάλκινο φίδι. Ἔτσι κι ἐμεῖς, ὁ νέος Ἰσραήλ ἔχουμε τόν Τίμιο Σταυρό, τόν ὁποίο ὅταν μέσα στήν ἔρημο τῆς ζωῆς κοιτᾶμε μέ πίστη, σωζόμαστε ἀπό αὐτήν καί τά δηλητηριώδη τσιμπήματα τοῦ διαβόλου. Καί μέ τή συγχώρηση πού ἀπορρέει ἄφθονη ἀπό τό Σταυρό, θεραπεύουμε τίς πληγές καί τό δηλητήριό τους μέ τήν ἱερά ἐξομολόγηση.

2^ο.Ὁ Χριστός, ὁ θεάνθρωπος, μέ τή σταυρική Του θυσία φέρνει τήν καταλλαγή καί τήν ἐπανένωση μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπου. Ἐπάνω στό Σταυρό διορθώνεται καί θεραπεύεται ἡ διαταραγμένη σχέση Δημιουργοῦ καί δημιουργήματος. Ἡ ὁποία συνέβη κάποτε ἀπό ἕνα τσίμπημα πού ἔκανε στήν ἀνθρώπινη φύση ὁ διάβολος, χρησιμοποιώντας τήν ἀδυναμία της. Τό ὁποίο συνεχίστηκε καί ὁλοκληρώθηκε ὅταν δοκίμασε ἡ προμήτορα Εὔα τόν ἀπαγορευμένο καρπό. Μέ τό δάγκωμα ἐκείνο, χύθηκε πολύ τό δηλητήριο στήν ἀνθρώπινη φύση μας καί ἐξ αὐτοῦ χάσαμε τόν παράδεισο, τήν κοινωνία μέ τό Θεό. Ὁ Χριστός ἀνεβάζοντας τήν ἀνθρώπινη φύση στό Σταυρό, τή συγχωρεῖ καί τήν ἀποκαθιστᾶ καί πάλι.

3^ο.Ἡ σταυρική θυσία τοῦ Χριστοῦ, ἔρχεται ὡς ἄλλο ἀντίδοτο γιά νά μᾶς σώσει ἀπό τό δηλητήριο πού κυκλοφοροῦσε στήν ὕπαρξή μας. Ἐπάνω στό Σταυρό χύνει τό θεϊκό αἶμα Του, τό ὁποίο ξεπλένει τήν ἁμαρτία ὅλου τοῦ κόσμου. Καί μετά γιά ἐμᾶς τούς βαπτισμένους στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριαδικῆς θεότητας  ἀνθρώπους, γίνεται τό αἶμα αὐτό ἀντίδοτο κατά τοῦ θανάτου καί ἐφόδιο αἰώνιας ζωῆς. Μέ τή θεία μετάληψη τό παίρνουμε μέσα μας κι αὐτό θεραπεύει, καθαρίζει καί ἐξαγιάζει τίς ψυχές καί τά σώματά μας. Εἶναι ἀπόδειξη καί ἐμπειρία τῆς ἀποκαταστημένης διά τοῦ Σταυροῦ κοινωνίας Θεοῦ καί ἀνθρώπου.

4^ο. Ὁ ἄνθρωπος κάθε ἐποχῆς πάντα ἔχει κατά βάθος του πόθο καί ἀναζήτηση γιά τό Θεό, γιά τήν αἰωνιότητα. Ὅσο καί νά κολλάει καί νά μένει σκυφτός στά γήινα, ἔρχεται κάποια στιγμή πού ψάχνει ἕνα δρόμο. Ἕνα δρόμο νά βρεῖ τό Θεό. Ἕνα δρόμο νά φτάσει στόν οὐρανό. Ἕνα δρόμο νά ἐνωθεῖ μέ Αὐτόν. Ἡ ψυχή μας, ὅσο καί νά πνίγεται μέσα στά πάθη, πάντα θυμᾶται τόν προορισμό της καί ζητάει τήν ἐκπλήρωσή του.  Τό δρόμο αὐτό τό δείχνει ὁ Τίμιος Σταυρός.

Ὁ ὁποίος εἶναι ἡ ζεύξη οὐρανοῦ καί γῆς, Θεοῦ καί ἀνθρώπου. Διά τοῦ Σταυροῦ ἔρχεται στή γῆ ὁ οὐρανός καί δι Αὐτοῦ πάει ἡ γῆ στόν οὐρανό. Ἐρχόμενος ὁ Χριστός φέρνει τόν οὐρανό στή γῆ καί ὑψούμενος ἐπί σταυροῦ στέλνει τή γῆ στόν οὐρανό. Ὅποιος ἄνθρωπος θέλει πραγματικά νά ἀνεβεῖ στόν οὐρανό, θά πρέπει νά ἀκολουθήσει τό δρόμο τοῦ Σταυροῦ. Θά πρέπει δηλαδή κι αὐτός νά σταυρώσει ἐκούσια τόν ἐαυτό του στό ὄνομα τῆς θυσίας καί τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Καί σηκώνοντας τό σταυρό του, ὅπως διδάσκει ὁ Χριστός νά Τόν ἀκολουθήσει σέ μία μέν ἐπίπονη πορεία, πού ἡ δέ κατάληξή της εἶναι ὁ οὐρανός.

Αὐτό ἀγαπητοί μου εἶναι τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ καί εἶθε μέ τή χάρη καί ἐνίσχυση Αὐτοῦ πού τόν σήκωσε Πρώτος, νά Τόν σηκώσουμε κι ἐμεῖς. Καί κάνοντας τή ζωή μας κοινωνία Χριστοῦ, δηλαδή κοινωνία Σταυροῦ, συμπορευόμενοι μαζί Του νά φτάσουμε στό τέλος στήν αἰώνια χαρά, ἀγαλίαση καί ἀνάπαυση τοῦ Οὐρανοῦ. Ἀμήν.