ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ Ἤ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ. Η ΑΠΙΣΤΙΑ ΤΟΥ ΘΩΜΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΙΤΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ;

ΕΔΩ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ:https://soundcloud.com/ovsulniux6hk/p4vnm3w3oago 

 

Τῇ φιλοπράγμονι δεξιᾷ, τὴν ζωοπάροχόν σου πλευράν, ὁ Θωμᾶς ἐξηρεύνησε Χριστὲ ὁ Θεός· ... Mέ τό περίεργο-ἐρευνητικό του δεξί χέρι ὁ Θωμᾶς, ἐρεύνησε τό πλευρό Σου Χριστέ ὁ Θεός, ἀπό τό ὁποίο ἔτρεξε τό ἅγιο αἶμα Σου καί ἔδωσε ζωή στόν κόσμο... συγκεκλεισμένων γὰρ τῶν θυρῶν ὡς εἰσῆλθες, σὺν τοῖς λοιποῖς Ἀποστόλοις ἐβόα σοι· Κύριος ὑπάρχεις καὶ Θεός μου...εἰσῆλθες δέ στό χώρο ὅπου ἦταν μαζεμένοι οἱ μαθητές, παρόλῳ πού ἦταν κλειστές οἱ πόρτες καί μαζί μέ τούς ἄλλους ἀποστόλους Σοῦ φώναξε· Ἐσύ εἶσαι ὁ Κύριος καί Θεός μου!

Παλαιότερα ἀγαπητοί μου, τώρα δέν ἀκούγεται καί τόσο συχνά, ὅταν θέλαμε νά ἐπιτιμήσουμε κάποιον πού δέν πίστευε στά λεγόμενά μας, τόν ἀποκαλούσαμε «ἄπιστο Θωμᾶ». Αὐτό ὁπωσδήποτε γιατί εἶχε περάσει στό ὑποσυνείδητό μας ἡ ταύτιση τοῦ ἀποστόλου Θωμᾶ μέ τήν ἀπιστία. Εἶναι αὐτό πού σέ ἄλλη ἀνάλογη περίπτωση λέμε «καλύτερα τό μάτι σου παρά τό ὄνομά σου». Ὁ Θωμᾶς σάν νά εἶχε χαρακτηριστεῖ ἀπό τό θυμόσοφο λαό μας ὡς ὁ ἀρχηγός τῶν ἀπίστων.

Ὅμως εἶναι ἔτσι; Εἶναι σωστό αὐτό; Τοῦ ἀξίζει τέτοια ὑποτίμηση; Τέτοιος χαρακτηρισμός; Αὐτό τό ἔκανε ἡ ἀπλή καί ἄδολη καρδιά τῶν ἀπλῶν ἀνθρώπων, πού σίγουρα δέν πρόσεξαν τή θεολογία καί τήν ὑμνολογία  τῆς πίστεώς μας γιά τήν ἡμέρα αὐτή. Τήν Κυριακή τοῦ Θωμᾶ ἤ ὀρθότερα τήν Κυριακή τοῦ Ἀντίπασχα. Ἀφοῦ ἀπό τήν Κυριακή τοῦ Πᾶσχα μέχρι τήν Κυριακή τοῦ Θωμᾶ ἤ Κυριακή τοῦ Ἀντίπασχα εἶναι ὅλες οἱ ἡμέρες ὡς μία. Μία ἡμέρα πού ξεκινάει τήν Κυριακή τῆς Ἀναστάσεως καί τελειώνει τήν Κυριακή τοῦ Θωμᾶ. Ἡ Διακαινήσιμος ἐβδομάδα.

Ἡ θεολογία καί ἡ ὑμνολογία τῆς πίστεώς μας, ἀντιθέτως δέν ἀναγνωρίζει τό Θωμᾶ ὡς ἄπιστο, ἀλλά ὡς δύσπιστο. Ἕνα τροπάριο τῆς ἡμέρας χαρακτηρίζει τήν ἀπιστία του ὡς καλή: «...Ὦ καλὴ ἀπιστία τοῦ Θωμᾶ! τῶν πιστῶν τὰς καρδίας εἰς ἐπίγνωσιν ἦξε, καὶ μετὰ φόβου ἐβόησεν, ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου, δόξα σοι». Θαυμάζει ὁ ὑμνογράφος τήν ἀπιστία τοῦ Θωμᾶ καί τή χαρακτηρίζει καλή! Γιατί; Γιατί ἔφερε τήν πίστη στίς καρδιές τῶν πιστῶν. Ἐπειδή ἡ δική του ἀμφιβολία,  ἔγινε ἡ αἰτία νά φύγει κάθε ἀμφιβολία πού λογικά θά μποροῦσε νά ὑπάρξει σέ ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο.

Ὁ Θωμᾶς στήν πραγματικότητα ἐκφράζει τόν κάθε ἄνθρωπο, πού δύσκολα πιστεύει ἤ θέλει τεκμήρια πίστεως. Κάτι πού ἀρχικά δέν εἶναι παράλογο. Ἡ πίστη εἶναι πολύ ὑπέροχο, σπουδαίο καί μεγάλο πρᾶγμα καί πρέπει νά εἶναι ἐπάνω σέ στέρεο ἔδαφος, σέ βράχο. Ἡ πίστη ταυτίζεται μέ τήν καρδιά, δηλαδή τό βαθύτερο αἰσθητήριο τοῦ ἀνθρώπου, μέ τό ὁποίο αὐτός δίνεται σ’αὐτό πού πιστεύει. Τό ἔχει ὡς σίγουρο καί βεβαιωμένο. Ἡ πίστη, ὁ Θωμᾶς δίνεται στό Χριστό, πού εἶναι ὁ ἀκρογωνιαίος λίθος τῆς πίστεως ὅπως ὁ Ἴδιος εἶπε στούς γραμματεῖς καί φαρισαίους. Εἶναι ὁ βράχος ὅπως λέει στήν ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία Του, πού ὅποιος χτίσει ἐπάνω τό σπίτι του, δηλαδή τή ζωή του, θά εἶναι σίγουρος καί ἤσυχος γιά πάντα.

Ἀπό τήν ἄλλη κάποιοι ἄλλοι δύσπιστοι μπορεῖ νά σκεφθοῦν: «Καλά τώρα. Τίποτα δέν ἔγινε, ἀπλᾶ οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ τά σκάρωσαν καί τά ἔγραψαν ἔτσι ὥστε νά ὑπάρχει καί ἕνας ἄπιστος. Ὁ ὁποίος βέβαια τελικά θά πιστέψει καί θά λένε πώς εἶναι ἡ αἰτία γιά νά μήν ὑπάρχουν ἄπιστοι». Ναί. Θά μποροῦσε νά ἱσχύει. Νά ρωτήσω ὅμως, αὐτοί βάλανε καί τόν Ἰούδα νά προδώσει; Αὐτοί ἔβαλαν καί τόν Πέτρο νά ἀρνηθεῖ τρείς φορές, ὅπως τοῦ εἶπε ὁ Χριστός; Αὐτοί δέν ἧταν πού τό βράδυ τῆς συλλήψεως τοῦ Χριστοῦ, φοβήθηκαν καί ἔτρεξαν νά κρυφτοῦν; Τώρα γιατί νά κάνουν αὐτή τήν παγκόσμια ἀπάτη; Πῶς μπόρεσαν νά κάνουν τέτοια συμφωνία, ὅταν λίγες ἡμέρες πρίν τό πάθος τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ἰωάννης καί ὁ Ἰάκωβος ζητοῦσαν νά συμβασιλεύσουν μέ τό Χριστό, ὡς καλύτεροι ἀπό τούς ἄλλους;

Καί ὁ Θωμᾶς; Ἄντε οἱ δέκα, ἀφοῦ ὁ Ἰούδας κρεμάστηκε, νά ἀποφάσισαν νά ἀπατίσουν τόν κόσμο!! (sic). Ὁ Θωμᾶς ὡς μή ἐμπιστευόμενος εὔκολα, δέν θά μποροῦσε νά καταλάβει τό ψέμα τους καί νά τούς γυρίσει τήν πλάτη; Νά φύγει μακριά τους, θεωρώντας πώς ἔχασε τρία χρόνια ἀπό τή ζωή του ἀκολουθώντας ἕνα παραμύθι; Ἀντιθέτως. Ὅπως καί οἱ ἄλλοι, ἔτσι κι αὐτός ἔγινε πιστός στό Χριστό καί μέ τή δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κήρυξε τό Εὐαγγέλιο στούς Πέρσες καί τούς Ἰνδούς καί τελείωσε μέ μαρτυρικό τρόπο τή ζωή του! Γιά τό Χριστό! Γιά τήν πίστη στήν ἐνανθρώπιση τοῦ Θεοῦ, τή σταύρωση καί τήν ἀνάστασή Του!

Ὅμως ἄραγε, ἄνθρωποι σάν τό Θωμᾶ, ὑπῆρξαν μόνο κάποτε, στίς ἀρχές τίς Ἐκκλησίας μας. Μετέπειτα δέν ὑπῆρξαν; Ὅλοι εἴμαστε πιστοί πραγματικά, πού ἐάν ἔλθει ἡ στιγμή νά ὁμολογήσουμε Χριστό, θά τό κάνουμε; Μήπως καί στήν ἐποχή μας δέν ὑπάρχουν πιστοί πού εἶναι μόνο γιά τά εὔκολα; Γιά ὅταν ὅλα πᾶνε καλά; Ἄραγε σήμερα ἐμεῖς, εἴμαστε πραγματικά σίγουροι, ἄρα πιστοί, γιά τό Χριστό καί πρός τό Χριστό; Σίγουρα οἱ διωγμοί καί τά βασανιστήρια δέν εἶναι καθόλου εὐχάριστα καί εὔκολα. Ἄν ὑπῆρχαν; Ἄν εἴμασταν ἐμεῖς στίς περιοχές ὅπου δροῦσαν οἱ Ἰσλαμιστές, θά παραμέναμε πιστοί στό Χριστό; Ἤ μπροστά στόν κίνδυνο νά χάσουμε τό κεφάλι μας θά λέγαμε Ἀλλάχου Ἀκμπάρ καί θά προσκυνούσαμε τό Μωάμεθ;

Ἴσως ὅλα αὐτά νά μήν εἶναι καί τόσο εὐχάριστα. Σίγουρα δέν εἶναι! Ὅμως δέ θά πρέπει κάποτε νά κάνουμε τήν αὐτοκριτική μας; Νά στοχαζόμαστε γιά κάποια σοβαρά πράγματα πού ἀφοροῦν τό πρόσωπο μας καί τόν κόσμο γενικότερα; Νά προβληματιζόμαστε; Ἕνας τέτοιος προβληματισμός μέ παρακίνησε καί ἐμένα στό νά πῶ στήν ἀγάπη σας αὐτά πού προανέφερα.  Ἕνας προβληματισμός πού εἶναι ὁ ἐξῆς· Νομίζω πῶς ξέρετε ὅτι πολλοί συνάνθρωποί μας, χριστιανοί, ἀπό τήν ἡμέρα πού ἄρχισε τό πρόβλημα μέ τόν κορωνοϊό, φοβοῦνται νά κοινωνήσουν μήπως κολήσουν τόν ἰό; Δέν μιλῶ γιά ἀπλό ἐκκλησιασμό ἀλλά γιά συμμετοχή στή θεία κοινωνία. Αὐτό εἶναι πίστη ἤ ἀπιστία;

Δέν ὑπερθεματίζω οὔτε στό πρώτο οὔτε στό δεύτερο. Ἀπλά σκέφτομαι καί μέ τήν εὐκαιρία τῆς σημερινῆς ἡμέρας, σᾶς καταθέτω τόν προβληματισμό μου. Εἶναι πραγματική πίστη αὐτή ἡ στάση ἤ εἶναι ἀπιστία; Τό μόνο πού θά πῶ εἶναι πώς ἡ πίστη εἶναι κοινωνία, δηλαδή στενή σχέση δύο προσώπων πού τό ἕνα ἐνώνεται μέ τό ἄλλο. Πού οἱ ζωές τους γίνονται μία γιά πάντα! Ἄν ὑπάρχει αὐτή ἡ κοινωνία, τότε πώς μπορεῖ κάποτε νά ὑπάρχει καί κάποτε νά χάνεται;

Ἡ πίστη μᾶς διδάσκει πώς ὅταν κοινωνοῦμε, κοινωνοῦμε σῶμα καί αἶμα Χριστοῦ, δηλαδή παίρνουμε μέσα μας ὅλη τή Θεότητα. Καί τό μόνο πού μπορεῖ νά μᾶς κάνει ζημιά, εἶναι ἐάν δέν εἴμαστε σωστά προετοιμασμένοι. Ὄχι ἄξιοι! Καλά προετοιμασμένοι καί ἐν μετανοίᾳ.  Ἄν γνωρίζω πραγματικά τί εἶναι Χριστός καί Τόν πιστεύω, τότε τί εἶναι αὐτό πού μέ ἀποτρέπει νά Τόν κοινωνήσω; Ὅπως προείπαμε κοινωνία εἶναι ἡ ἀνάμειξη καί ἡ ἔνωση ὡς ἕνα μέ κάποιον. Τί μοῦ ἔδινε θᾶρρος νά κοινωνήσω, τό ἔθιμο, ἡ ἀνάγκη γιά κάποια ἄνωθεν εὐλογία στή ζωή μου; Αὐτό πού λένε κάποιοι «Ἄς κοινωνήσω γιά τό καλό». Ποιό καλό; Τό ἀφηρημένο καί γενικό; Ἤ ἡ πίστη μου στό Χριστό!

Ἀπό τήν ἄλλη ἐγώ, ὅπως ὁ κάθε παπάς. Ἐδῶ καί ἕνα χρόνο πού ἄρχισε ἡ πανδημία, ἔχω καταλύσει δηλαδή ἔχω φάει καί ἔχω πιεῖ ὅση Θεία κοινωνία περισεύει κάθε φορά ἀπό τή μετάληψη τῆς λειτουργίας καί δόξα τῷ Θεῷ δέ ἔχω πάθει τίποτε. Δέ σᾶς λέω πράγματα ἄγνωστα. Λίγο πολύ αὐτό ἀκούγεται καί λέγεται. Ὅπως γιά τούς ἱερεῖς πού εἶναι στά νοσοκομεία. Κανείς δέν κόλησε τίποτε. Μιλῶ πάντα γιά τή Θεία κοινωνία.

Νομίζω ἀγαπητοί μου, πώς ἡ σημερινή ἡμέρα εἶναι μία καλή αἰτία, νά φέρουμε στό μυαλό μας μερικά πράγματα. Γιά τήν πίστη μας καί τό πόσο ἀληθινή εἶναι, τή σχέση μας μέ τό Χριστό καί πόσο πραγματική εἶναι, τό ἄν ἡ ζωή μας εἶναι κοινωνία μέ τό Θεό, δηλαδή Θεία κοινωνία ἤ ὄχι. Ὁ Θωμᾶς εἶχε ἐμπειρία Χριστοῦ καί ἄμμεσα βεβαιώθηκε καί ἀπό διστακτικός ἔγινε μάρτυράς Του. Ἐμεῖς ἔχουμε τέτοια ἐμπειρία;